Gelovigen zijn tot vrijheid bevrijd!

Hoe kunnen onze trauma’s, drama’s  en mara’s worden overwonnen? Wat kunnen we leren van de exodus van Israël onder de leiding van God? De geteisterde piramides hebben de eeuwen getrotseerd. Getraumatiseerde mensen kunnen het soms ook lang volhouden. Zoals de Israëlieten, die zoals de brandende braamstruik niet verteerden in de hitte van de verdrukking  (Ex. 3:2-3).

We zien in Exodus dat de Israëlieten worden bevrijd uit de zware verdrukking en slavernij in Egypte. Uiterlijk zie je dat ze de vrijheid tegemoet gaan. In hoeverre waren ze echter innerlijk bevrijd van geestelijke slavernij en bereid om in geloofsgehoorzaamheid te blijven volgen? We lezen in 1 Kor. 10 dat Israël hierin een waarschuwend voorbeeld voor ons is.

Bevrijding uit verdrukking en depressie is mogelijk! We lezen in Exodus 3:7: ‘De HEERE zei: Ik heb duidelijk de onderdrukking van Mijn volk, dat in Egypte is, gezien en heb hun geschreeuw om hulp vanwege hun slavendrijvers gehoord. Voorzeker, Ik ken hun leed.’ Heb je God ook nodig voor bevrijding en heling? Hoe kun je gelovig staan en gaan in de vrijheid, waarmee Christus ons vrijgemaakt heeft, en niet weer met een slavenjuk worden belast (Gal. 5:1).

We gaan kijken wat we van de Israëlieten kunnen leren. Zij wijzen ons de valkuilen aan, die wij kunnen ontwijken. Zij waren onder de wet, en konden deze zonder geloof niet volbrengen. Wij zijn onder het Evangelie, en mogen zien op Jezus, Die de wet heeft gehouden en de schuld voor de gelovigen heeft betaald. Hij heeft alles volbracht, waardoor wij door het geloof in Hem kunnen worden behouden. God heeft Zijn Zoon uit Egypte geroepen, om ons uit de slavernij te bevrijden. Israël was tot vrijheid bevrijd, maar de ongelovige Israëlieten gingen met een slavenjuk ten onder in de woestijn.

De gelovigen worden opgeroepen in Galaten 5:1: ‘Sta dan vast in de vrijheid waarmee Christus ons vrijgemaakt heeft, en laat u niet weer met een slavenjuk belasten.’ In Gal. 5:13 wordt verder aangegeven: ‘Want u bent tot vrijheid geroepen, broeders, alleen niet tot die vrijheid die aanleiding geeft aan het vlees; maar dien elkaar door de liefde.’

1. Heb je ook bevrijding van druk en depressie nodig? Lees Exodus 3:1-10. God zag hun nood en kende hun leed (vers 7) en voorzag in een verlosser (vers 10). Hoe dat jou bemoedigen als je aan God en Jezus denkt?

2. Tot welke vrijheid word je als gelovige geroepen volgens Gal. 5:1 en 13?

+++

Dag 102. Een beschadigd slavenvolk

Waren de Israëlieten psychisch en emotioneel teveel beschadigd door de trauma’s en drama’s? Ze zijn generaties lang zwaar verdruk en mishandeld. Het ging van kwaad tot erger… We lezen in Ex. 2:23 dat lange tijd later: ‘de Israëlieten zuchtten en het uitschreeuwden vanwege de slavenarbeid. En dat hun hulpgeroep vanwege de slavenarbeid omhoog steeg tot God’. De generaties beleefden trauma’s en drama’s. Genoeg om psychisch beschadigd te raken…

Menselijk gezien moeten velen zijn beschadigd door de zware verdrukkingen in het slavenhuis van Egypte. Zulke langdurige mishandelingen werken onderdrukte angst en boosheid uit. Grote massa’s PTSS-slachtoffers zullen Egypte zijn uitgegaan. Verbitterde Joden toonden dit ook in tijdens de woestijnreis.

Waarom leed hun geloof schipbreuk in de woestijn? Heeft de dubbelhartigheid het overgrote deel van de Israëlieten genekt? We gaan het in dit dagboek bekijken. Daarbij letten we ook op onszelf. Wat kunnen emotionele beschadigingen en teleurstellingen bij ons uitwerken? Hoe kunnen wij worden verlost van onze pijnlijke herinneringen en innerlijke problemen?

Mozes, Jozua en Kaleb hielden zich gelovig vast aan de betrouwbare woorden van de HEERE, de God van het verbond. Hij heeft Zich bekendgemaakt als de ‘Ik ben, die Ik ben’, of ‘Ik zal zijn, die Ik zijn zal’: JHWH, Jahweh, Jehova en de HEERE. Hij doet wat Hij zegt. Op Hem kun je absoluut aan, met Hem kun je gaan, en kom je in het beloofde land aan. De gelovige leiders wisten dat en hielden daar rekening mee. Waarom beleefden zoveel Israëlieten wel de uittocht, maar niet de intocht?

De gekwelde, snel mopperende en opstandige Israëlieten konden God en Mozes in het geloof niet volgen. Als je wantrouwend bent, kun je moeilijk in vertrouwen volgen. Gepantserde en verbitterde mensen komen niet uit zichzelf tot overgave. Uiteindelijk konden ze het beloofde land Kanaän niet ingaan vanwege hun ongeloof (Hebr. 3:19).

1. Wat kunnen trauma’s uitwerken, als je let op de reactie van de Israëlieten?

2. Waarom hielden Mozes, Jozua en Kaleb het wel vol om God te gehoorzamen? Wat kun je daarvan leren?

+++

Dag 103. Welke geestelijke bouwstenen zijn nodig?

We lezen in Exodus 1:13 dat de Egyptenaren de Israëlieten met harde hand voor zich lieten werken: ’Zij maakten het leven bitter voor hen door hen zwaar werk te laten verrichten met leem en bakstenen.’ Ze waren er zó bezet mee, dat ze niet konden werken aan de goede bouwstenen van de behoeften piramide van hun eigen leven.

In een behoeften piramide zie je wat we nodig hebben voor een goede geestelijke ontwikkeling vanaf onze vroegste kinderjaren. Door trauma’s wordt de goede karaktervorming en de groei naar de volwassenheid belemmerd of zelfs verhinderd.

Bij trauma’s kan men blijven hangen in de beschadigde en ontbrekende basisbehoeften. Je komt dan niet meer toe aan een verdere geestelijke ontwikkeling en kunt in een identiteitscrisis blijven. Velen blijven dan doelloos, hulpeloos, machteloos en willoos in de problemen. Ze leven dan om te overleven… met een gemis aan geloof, hoop en liefde.

Als je een behoeften piramide naast het leven van de zwaar verdrukte en verbitterde Israëlieten in Egypte plaatst, zie je dat ze geestelijk onvolgroeid, getraumatiseerd de woestijnreis begonnen. De jarenlang onderdrukte Israëlieten zullen met de lagere basisbehoeften hebben geworsteld. Zij leefden om in pijn, gemis en trauma’s te overleven

De geestelijke bouwstenen zie je wel bij de vernieuwde Mozes. Hij was een driftig man toen hij de Egyptische opzichter doodsloeg. Later wordt hij als leider van het volk een zeer zachtmoedig man genoemd, ‘meer dan alle mensen die op de aardbodem waren’ (Num.12:3). Bij de ongelovige Israëlieten werden ze grotendeels gemist, ook later in de woestijn. Dat ziet ook op hun niet vernieuwde karakter en hun geestelijke en emotionele onvolwassenheid. Daar bleven ze hun ‘oude mens’ handhaven. Ze konden door ongeloof Kanaän niet ingaan. Welke bouwstenen passen bij jou? Waarin wil je nog groeien?

1. Is er wel in je basisbehoeften voorzien? Wat heb je gemist? Welke geestelijke bouwstenen heb je nog nodig?

2. Dat je karakter kan verbeteren, zie je bij een driftige Mozes, die zachtmoedig werd. Wat kan er verbeteren in je karakter? Hoe kan dat gebeuren?

+++

Dag 104. Geestelijk herstel bij een verslaafde man

In mijn pastorale werk bij de verslavingszorg en geestelijke hulpverlening heb ik contact gehad met een ex-verslaafde. Hij is ook al met mij meegegaan als ervaringsdeskundige bij voorlichtingen voor jongeren en op school. Hij is als moslim opgegroeid, maar al in zijn jeugdjaren verslaafd geraakt aan softdrugs en verschillende harddrugs. Daardoor heeft hij geen opleiding in zijn jeugdjaren afgerond. Verder is hij meer dan 20 jaar verslaafd geweest.

Bij De Hoop in Dordrecht is hij geholpen en kwam hij in aanraking met het Evangelie. Jezus Christus, Zijn verlossend en helend werk, en Zijn woorden drongen tot hem door. Vooral de tekst uit Matth. 11:28 raakte hem: ‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.’ Hij werd steeds weer ontroerd als hij in een samenkomst het lied hoorde  over Jezus: ‘Man van smarten, Lam van God.’ (Man Of Sorrows van Kingdom Culture). Hij kwam bevrijdend en helend in zijn leven.

Tijdens de Sta Op Cursus Geestelijk herstel zongen we op 15 maart 2016 samen met de deelnemers Opwekking 358, met de helende tekst:

Uw tederheid genas, wat er bitter in mij was.

Uw heil neem ik aan, o Heer.

Uw liefde overwon, keerde al mijn boosheid om.

Uw heil neem ik aan, o Heer (3x)

(O, Lord, Your tenderness van Graham Kendrick, Ned. tekst: Jan Visser)

De ex-verslaafde man was aanwezig, en werd diep geraakt door het lied. Later zei hij me dat deze heerlijk ervaring uitsteeg boven alle ervaringen met drugs, die hij had gebruikt.

Ik heb hem toen ook een test afgelegd over de  positieve bouwstenen en de blokkades voor geestelijke groei. Vanaf zijn jeugd t/m zijn verslaving tot hij bijna half de veertig was, kon weinig positieve bouwstenen in zijn leven herkennen. Alle  genoemde blokkades kon hij wel herkennen in zijn oude leven, behalve dan dat hij wel liefde van zijn ouders heeft ervaren. Het zal duidelijk zijn dat je dan wel psychiatrische behandeling nodig hebt, die wel jaren kan duren om tot herstel te komen. Hij is weliswaar een tijd bij De Hoop in behandeling geweest, en daarna ambulant bij onze afdeling Sta Op Zorg van De Hoop.

Niettemin vertelde hij mij dat inmiddels alle positieve bouwstenen en kenmerken daarvan in zijn leven aanwezig waren. Dat duidt op maximaal geestelijk herstel in zijn situatie. Hij kwam pas in juni 2014 bij De Hoop. Daarbij heeft hij geloof, hoop en liefde gevonden bij God en Jezus Christus.

We zagen in zijn leven een bewijs van voorspoedig geestelijk herstel van zijn basisbehoeften door de helende invloeden van het Evangelie. Daardoor kunnen er dus ook ontbrekende bouwstenen van de geestelijke behoeften piramide worden toegevoegd.

1. Wat denk je van het geestelijk herstel van deze verslaafde man? Welke invloed heeft het Evangelie op hem gehad? Hoe is dat bij jou?

2. Hoe is het mogelijk dat hij zo spoedig de positieve bouwstenen en kenmerken van geestelijke groei ontving?

+++

Dag 105. Door Jezus kunnen we herstellen 

Van hen die Egypte verlieten, kwamen alleen Jozua en Kaleb in het beloofde land Kanaän. Zij mochten met het nageslacht binnengaan. Jozua is een type van Jezus, door Wie wij kunnen overwinnen!

Hoe kunnen we Jezus gelovig volgen, en daarbij trauma’s en drama’s overwinnen? Op welke wijze kan ons geestelijk karakter worden gevormd en ons geloof groeien in de beproevingen? Hebben we nog verder geestelijk herstel nodig van onze oude slavernij? Waardoor worden wij ook geestelijk en emotioneel bevrijd van onze innerlijke problemen.

Hoe worden we bij een mara in ons leven verlost van onze teleurstellingen, twijfels, angsten, boosheid en bitterheid? Er werd een hout in geworpen en het bittere water werd voet en drinkbaar. Heb je het kruishout nodig voor jouw mara’s, teleurstellingen, angst en boosheid? Hoe kunnen we worden verkwikt en overvloed ontvangen bij een geestelijk Elim? Het wordt in volgende dagen in dit dagboek uitgebreid behandeld.

Hoe worden we gereinigd en bevrijd van onze zonden en zorgen? Je moet dan toch bij het helende water van het Evangelie terechtkomen. Het wordt vertolkt in Opwekking 642 ‘De rivier’. We zingen daar biddend: ‘Al mijn zonden, al mijn zorgen, neem ik mee naar de rivier. Leid mij steeds weer naar het water; ‘k wil U daar ontmoeten, Heer.’

Hoe wordt het verwonde hart geheeld?

Er zijn ook nog heel wat emotioneel beschadigde gelovigen, met een gebroken hart over het geleden onrecht, de afwijzing en de vernederingen. Hoe kan er heling komen voor gelovigen met psychische klachten en angsten. Is er voor hen die zich gebonden, beschaamd en schuldig voelen hoop op herstel?  Voor hen is Jezus de geschikte Heiland, die hun hart kan helen.

1. Jezus nodigt ons in Matth. 11:28: ‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.’ Heb je ook al door Zijn striemen bij Hem genezing ontvangen (zie Jes. 53:5)?

2. We zingen in Opwekking 358: ‘Uw tederheid genas, wat er bitter in mij was. Uw liefde overwon, keerde al mijn boosheid om. Uw heil neem ik aan, o Heer.’ Wat herken je bij jezelf in deze zinnen?

+++

Dag 106. Waartoe is Jezus op aarde gekomen?

Jezus heeft Zijn zalving, roeping en missie Zelf verwoord. Hij zegt van Zichzelf in Lukas 4:18: ‘De Geest van de Heere is op Mij; Hij heeft Mij gezonden om aan armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen die gebroken van hart zijn, om aan gevangenen vrijlating te prediken en aan blinden het gezichtsvermogen, om verslagenen weg te zenden in vrijheid, om het aangename jaar van de Heere te prediken.’ Bij het aangename jaar kun je aan het jubeljaar denken. Jezus haalt in Lukas 4 woorden uit Jes. 61:1-2 aan.

Mozes heeft al over Jezus geprofeteerd in Deut. 18:15, als hij doorgeeft: ‘Een Profeet uit uw midden, uit uw broeders, zoals ik, zal de HEERE, uw God, voor u doen opstaan; naar Hem moet u luisteren.’ God had dit Zelf tegen Mozes gezegd, zoals je kunt lezen Deut. 18:18, waarin God verder openbaart: ‘Ik zal Mijn woorden in Zijn mond geven, en alles wat Ik Hem gebied, zal Hij tot hen spreken.’ 

Jezus bevrijdt het volk van God uit het slavenhuis van de zonde. Hij zei tegen de Joden die in Hem geloofden: ‘Als u in Mijn woord blijft, bent u werkelijk Mijn discipelen, en u zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken’ (Joh. 8:32). Hij geeft aan in vers 34: ‘Ieder die de zonde doet, is een slaaf van de zonde.’ In vers 36 verzekert Hij ons: ‘Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn.’

Het is bemoedigend dat Jezus  de woorden van God heeft gesproken op aarde. De Heilige Geest neemt het uit Jezus en verkondigt het ons (zie het in Joh. 16:13-15). Jezus is gekomen om te bevrijden en te helen. Hij bevrijdt uit innerlijke banden en geestelijke verslagenheid. Hij geneest ook hen die gebroken van hart zijn. Heb je Hem nodig?

1. Welke woorden en zinnen van Jezus heb je nodig, die je hierboven leest?

2. Waarom moet je de woorden van Jezus gehoorzamen om in geestelijke vrijheid te kunnen leven?

+++

Dag 107. Een bestemming binnen geloofsbereik

De Uittocht uit Egypte of Exodus is het Bijbelverhaal van het vertrek van de Israëlieten uit het oude Egypte. (Exodus is in het Hebreeuws: יציאת מצרים, Jetsi’at Mitzrajiem. Het woord betekent in het Grieks: ‘exodos’ = ‘weg uit’.) Exodus heeft allereerst betrekking op het vertrek van Israël uit Egypte zoals het in het gelijknamige Bijbelboek wordt beschreven. In bredere zin heeft het ook betrekking op het verblijf in de woestijn tussen Egypte en Kanaän en de wetgeving, zoals beschreven in de Bijbelboeken Leviticus, Numeri en Deuteronomium.

Het doel voor Israël was duidelijk en de bestemming was binnen geloofsbereik. Het ging erom dat ze het beloofde land Kanaän in bezit zouden nemen. De opdrachten waren helder en de beloften van God zeker. Het werd bevestigd door ongekende bovennatuurlijke wonderen. Hoe kan het dan dat er zoveel Israëlieten door ongeloof zijn omgekomen in de woestijn? Hebben ze de woestijn over het hoofd gezien? Waren ze ongeschikt en onbekwaam voor de barre tocht door dit onherbergzame gebied?

God liet zien, dat Hij in alle omstandigheden voor hen kon voorzien. Hij gaf drinken en eten, dat genoeg was voor twee of drie miljoen Israëlieten. We lezen in Ex. 2:25:
‘En God zag naar de Israëlieten om en ontfermde Zich over hen.’
Mozes gaf het volk te kennen (in Deut. 29:5): ‘Ik heb u veertig jaar door de woestijn laten gaan; uw kleren zijn bij u niet versleten, en uw schoenen zijn niet versleten aan uw voeten.’

Ze vertrokken met blijdschap en rijk beladen uit Egypte. Ze lieten de slavernij achter zich, maar waren innerlijk niet verlost van hun gekwelde geest en psychische belasting. Je kunt uiterlijk heelhuids aan een oorlogsgebied zijn ontkomen, terwijl het later blijkt dat de oorlog nog in je hart en hoofd zit. Er kunnen nog emotionele beschadigingen zijn, waarvan je ook nog moet worden bevrijd. Je kunt uit een gevangenkamp zijn bevrijdt, maar nog gebonden zijn aan een kampbewaker, die je niet kunt vergeven.

1. Het Evangelie brengt je binnen het geloofsbereik van de Bevrijder en Heler, Jezus de Heiland. Ben je er innerlijk aan toe om Hem in de hart te ontvangen?

2. Hoe gingen de Israëlieten in de woestijn om met de beloften en wonderen van God? Hoe behoren wij om te gaan met de woorden, daden en beloften van God, die voor ons gelden?

+++

Dag 108. Exodus of exit?

Voor ongelovige Israëlieten is de uittocht geen ingang maar een afgang geworden. In de woestijn werd het ‘over en uit’. De doortocht door de Rode Zee werd voor de ongelovige Egyptenaren ook een ‘exit’. Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen (Hebr. 11:6). Zonder geloof ga je ten onder, al volg je het volk van God door de Rode Zee of de doop.

In 1 Kor. 10:1-13 wordt Israël als een waarschuwend voorbeeld aangehaald. Paulus geeft daar aan dat de Joodse vaderen allen onder de wolk waren en door de zee zijn gegaan. Hij gaat verder vanaf vers 2: ‘En dat allen in Mozes gedoopt zijn in de wolk en in de zee, 3 en allen hetzelfde geestelijke voedsel gegeten hebben, 4 en allen dezelfde geestelijke drank gedronken hebben. Zij dronken namelijk uit een geestelijke rots, die hen volgde; en die rots was Christus. 5 Maar in de meesten van hen heeft God geen welgevallen gehad, want zij zijn neergeveld in de woestijn.’

Ze zijn voor ons ‘een baken in de woestijn’. We zijn als christenen gewaarschuwd om hen niet na te volgen in het kwade. Paulus leert en vermaand ons verder vanaf vers 6:  ‘En deze dingen zijn gebeurd als voorbeelden voor ons, opdat wij niet zouden verlangen naar kwade dingen, zoals ook zij verlangd hebben. 7 En word geen afgodendienaars zoals sommigen van hen, zoals geschreven staat:  Het volk ging zitten om te eten en te drinken en zij stonden op om te feesten. (Letterlijk: spelen.) 8  En laten wij geen hoererij bedrijven,  zoals sommigen van hen hoererij bedreven hebben, en op één dag vielen er drieëntwintigduizend. 9 En laten wij Christus niet verzoeken,  zoals ook sommigen van hen Hem verzocht hebben en door de slangen omgekomen zijn. 10 En mor niet, zoals ook sommigen van hen gemord hebben en omgekomen zijn door de verderver. 11 Al deze dingen nu zijn hun overkomen als voorbeelden voor ons, en ze zijn beschreven tot waarschuwing voor ons, over wie het einde van de eeuwen gekomen is. 12 Daarom, wie denkt te staan, laat hij oppassen dat hij niet valt.’

In vers 13 bemoedigt Paulus de gelovigen in beproeving, als hij schrijft: ‘Meer dan een menselijke verzoeking is u niet overkomen. En God is getrouw: Hij zal niet toelaten dat u verzocht wordt boven wat u aankunt, maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven om die te kunnen doorstaan.’

De werkelijke exodus is bedoeld om het Licht der wereld te volgen en in de vrijheid te kunnen staan, en los te komen van de slavernij van de zonde.

1. Waarin is de Israël een waarschuwend voorbeeld voor ons, zoals je hierboven leest?

2. Waarom is geloofsgehoorzaamheid zo belangrijk op de weg van God?

+++

Dag 109. Uit de angst gered

De Israëlieten werden geestelijk, emotioneel en lichamelijk mishandeld en beschadigd zijn als slaven in Egypte. Zij werden daar geminacht en gekleineerd. Toen ze talrijker werden, moesten ze dwangarbeid verrichten: stenen maken en steden bouwen. De Israëlieten werden geslagen en mishandeld. Door de opzichters werd de angst er wel ingeslagen. Na het verzoek van Mozes werd de werklast onredelijk verzwaard. In Ex. 5:13 lezen we dat de slavendrijvers bleven aandringen: ‘Lever het volle werk, de per dag opgelegde hoeveelheid, net zoals toen er stro was’. Ze hebben ook  meegemaakt: Het stiekem kinderen moeten verbergen, de angst voor ontdekking en het verlies van hun zoontjes.

Er waren ook gelovige Israëlieten, zoals het ouderlijk gezin van Mozes en de vroedvrouwen, die God vreesden (zie Ex. 1:15- 2:10). We lezen het volgende in Hebr. 11:23 over Mozes en zijn ouders: ‘Door het geloof werd Mozes, toen hij geboren was, drie maanden lang door zijn ouders verborgen, omdat ze zagen dat het een heel bijzonder kindje was. En zij waren niet bevreesd voor het bevel van de koning.’ 

De angst had hen al weer spoedig te pakken toen het leger van Farao er aan kwam bij de Rode Zee (of Schelfzee). Weer een trauma… De zeer bevreesde Israëlieten riepen tot de HEERE. Zij klaagden ook Mozes aan, omdat hij hen niet met rust had gelaten, om de Egyptenaren te dienen. Mozes zegt tegen de Israëlieten vóór de Schelfzee: ‘Wees niet bevreesd, houd stand, zie het heil van de HEERE dat Hij vandaag nog voor u zal bewerken (…) De HEERE zal voor u strijden, en ú moet stil zijn.’ (Zie Ex. 14:13-14.)

Toen zei de HEERE tegen Mozes: ‘Wat roept u tot Mij? Spreek  tot de Israëlieten en zeg  dat zij optrekken’ (Ex. 14:15). God spleet het water van de Rode Zee doormidden en maakte voor hen een pad door de zee. ‘Zo gingen de Israëlieten midden in de zee op het droge.’ (Zie Ex. 14:21-22)

Er waren dus steeds weer nieuwe geloofsbeproevingen voor de Israëlieten. Let op de geestelijke houding van het angstige slavenvolk en de geloofshouding van Mozes, die zich afhankelijk wist van God en Zijn leiding. Ze werden omringt door wonderen, vanaf de plagen van Egypte, de uittocht en de doortocht door de Rode Zee. Toen ze de macht van God zagen bij deze Schelfzee, vreesde het volk de HEERE. Het geloofde in de HEERE en in Mozes, Zijn dienaar (Ex. 14:31). Zij zongen een loflied voor God.

1. Hoe reageerden de Israëlieten en Mozes in de zware omstandigheden, angst en geloofsbeproevingen? Hoe heb je gereageerd op moeilijkheden in je leven?

2. Wat kan er op het geloof volgen, als je ziet hoe het is gegaan met Mozes en Israël? Hoe kun jij volgen in de weg van God?

+++

Dag 110. Neem de scherven niet mee, zoals Israël deed

Waren ze maar zo blij en dankbaar gebleven! Na het zien van zulke ongekende wonderen en voorzieningen, kun je toch wel vertrouwend te weg vervolgen? Maar drie dagen later was bij een nieuwe geloofsbeproeving de stemming al weer omgeslagen. Wat een bittere teleurstelling… Wat kunnen we van de Israëlieten leren? Israël is immers ook een waarschuwend voorbeeld voor ons (zie 1 Kor. 10:1-13)).

Er zitten veel geestelijke lessen in deze geschiedenis. Hoeveel mensen zijn er niet positief op weg gegaan? Ze hebben een openlijke keuze gemaakt voor God en voor Jezus. Ze hebben het geestelijk onderwijs tot zich genomen. Ze hebben zich laten dopen. Geestelijk waren ze onder de wolk en gingen ze door het water van de zee.

Hoe komt het dat de stress, onzekerheid en angst een rol zijn blijven spelen in Egypte en bij de uittocht? We kijken weer even terug naar hun gekwelde leven als verdrukte slaven in Egypte. Ze zijn daar in toenemende mate stukgeslagen: geestelijk, psychisch, emotioneel en lichamelijk. Hun waardigheid werd de bodem ingeslagen. Geloof, hoop en liefde werden de kop ingedrukt. De geestelijke basisbehoeften om geestelijk verder te kunnen ontplooien, werd ze min of meer onthouden. Ze werden voortgedreven door angst.

Ze namen de scherven uit Egypte mee in de woestijn. Tussen de scherven en brokstukken van hun leven groeide de verbittering en boosheid bij de vele gekwelde Israëlieten. Ze leerden in Egypte leven met de barsten en scherven in hun ellendige bestaan. Bij elkaar zochten ze toen troost, saamhorigheid en liefde. Gedeelte smart kan halve smart zijn. Zo wilden ze aanvankelijk met rust worden gelaten in de overlevingsmodes in Egypte. Ze zeiden dat ook tegen Mozes, in hun angst vóór de Schelfzee (in Exodus 14:12).

Alles bij elkaar genomen zaten ze ook gevangen in hun trauma’s. Dat is dus ook herkenbaar bij veel mensen die behept zijn met trauma’s, PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom), depressies en borderline.

1. Waardoor kun je angstig en/of verbitterd en boos worden?

2. Wat gebeurt er als je de scherven in je leven met klamme vingers of met gebalde vuisten vastklemt?

+++

Dag 111. A- en B-trauma’s

Zijn er barsten in je leven? Heb je ook last van trauma’s vanuit het verleden?

A-trauma’s ontstaan al vanaf de vroegste kinderjaren. Het zijn de ontbrekende en beschadigde bouwstenen bij de basis van onze behoeften piramide. A-trauma’s worden ook wel ‘de breuken van de ziel’ genoemd. Het zijn de geestelijke en psychische barsten, die zich steeds weer verder kunnen uitbreiden.

B-trauma’s komen door bedreigende ervaringen, die grote invloed hebben op het geheugen en denken. Je kunt hierbij denken aan lichamelijke, verbale of emotionele mishandeling, die je hebt meegemaakt of gezien. B-trauma’s worden ook wel ‘breuken in het denken’ genoemd.

Je ziet dus dat getraumatiseerde Israëlieten scherven uit Egypte hebben meegenomen in de woestijnreis. Je herkent het aan de opstandige uitspraken van het volk tegen God en Mozes. De innerlijk gekwelde en chronisch verbitterde mensen bleven maar mopperen. Zij wilden hun scherven niet loslaten, maar bleven ze koesteren.

Door de scherven die ze meedroegen bleven ze beschadigingen oplopen. Bij iedere nieuwe stress- en angstsituatie trapten ze weer in de oude scherven. Uiteindelijk zijn ze in hun eigen scherven gevallen en omgekomen. Kijk maar naar de scherf ‘ongeloof’. We lezen in Hebr. 3:19: ‘Zo zien we dat zij niet konden ingaan vanwege hun ongeloof.’

1. Herken je kenmerken van een A-trauma en/of B-trauma in je leven?

2. Onderzoek bij jezelf welke van de genoemde scherven hieronder je nog meedraagt in je leven. Je kunt jezelf daarbij afvragen:

– Welke last draag ik nog mee? – Welke boosheid en wrok koester ik nog?

– Waar gaat mijn pijn en angsten over? – Wat ervaar ik nog steeds als schuld?

– Waarover twijfel ik? – Wat doet het ongeloof nog met me?

– Waarom geef ik me nog over aan zelfbeklag?

+++

Dag 112. Welke problemen staan ons nog in de weg?

Bij veel mensen die hun geloof hebben beleden, zien we dat geestelijke problemen op den duur een belangrijke rol gaan spelen. Dat belemmert de geloofsgroei. Het blokkeert de gezonde ontwikkeling van hun geestelijk leven. Bij een aantal heeft daardoor het (onoprechte) geloof schipbreuk geleden. Bij veel gelovigen gaat het geestelijk leven na de tijd van de eerste liefde achteruit.

De volgende oorzaken zijn te noemen:

–  emotionele beschadigingen zijn nog niet goed verwerkt – zonden worden nog gehandhaafd – het geestelijk karakter is niet genoeg hervormd – het denken (of de gezindheid) is onvoldoende vernieuwd – men heeft moeite met geloofsbeproevingen –  Er is nog teveel zelfzucht, vleselijk denken en hoogmoed – Er is te weinig geloofsovergave en gehoorzaamheid – Verdere bekering laat op zich wachten

Wandel in het reiskleed van de nieuwe mens

De Israëlieten reisden blijkbaar in het kleed van hun oude mens uit slavenhuis Egypte. Daarin kijk je terug naar je oude leefgewoontes en vleselijke behoeften, terwijl je nog bent gehuld in angstige, twijfelachtige en kwade gedachten. In het reiskleed van de nieuwe mens kijk je uit naar een hoopvolle toekomst. Als reisgids heb je dan het Woord en de beloften van God. Je wordt dan ook onder de verlichtende wolk innerlijk veranderd naar het beeld van Jezus. Je kunt over de oude en nieuwe mens van de gelovig lezen in Kolos. 3:5-17. Je moet afdoen waarin je voorheen hebt gewandeld en geleefd (de verzen 5-9). Verder lees je wat je behoort aan te doen, waarmee je jezelf geestelijk moet bekleden aan eigenschappen en daden van liefde en geloof.

1. Lees Kolos. 3:5-17. Wat moet je als gelovige afleggen volgens de verzen 5-9?

2. Een wat behoor je geestelijk aan te trekken, en ook daadwerkelijk te doen, zoals je dat leest in de verzen 10-17?

+++

Dag 113. Hoe kun je herstellen van teleurstellingen?

In dit artikel wil ik de diepe oorzaken en hardnekkige resten van de geestelijke beschadigingen en pijn behandelen. Hoe kan het bittere water van onze Mara’s drinkbaar worden? Ik hoop en bid hierbij dat het helende hout van het kruis het water van teleurstelling en bitterheid zal maken tot een heldere bron. Dan kunnen we onze weg vervolgen naar een heerlijk Elim (Ex.15:27).

Het gaat hierbij over de geschiedenis bij Mara, dat water van bitterheid of teleurstelling betekent. We lezen erover in Exodus 15:22-25: ‘Hierna liet Mozes Israël vanaf de Schelfzee opbreken en zij vertrokken naar de woestijn Sur. Drie dagen gingen zij door de woestijn en vonden geen water. Toen kwamen zij bij Mara. Zij konden echter het water uit Mara niet drinken, want het was bitter. Daarom gaf men het de naam Mara. Toen morde het volk tegen Mozes, en zei: Wat moeten wij nu drinken? Hij riep tot de HEERE, en de HEERE wees hem een stuk hout. Dat wierp hij in het water. Toen werd het water zoet. Daar heeft Hij het volk een verordening en een bepaling gegeven, en daar heeft Hij het op de proef gesteld.’

In Ex.15:23-25 lezen we dat de Israëlieten het bittere water van Mara niet konden drinken. Vanuit de grondtekst kan ‘Mara’ ook worden vertaald met ‘water van teleurstelling’. De lang gekwelde Israëlieten reageerden weer verbitterd en verontwaardigd op de nieuwe geloofsbeproeving van de HEERE.
Ze misten nog steeds het vertrouwen in God.

Wij hebben allemaal wel onze pijnlijke herinneringen aan teleurstellende ervaringen. Het kunnen ook trauma´s zijn, met diepere pijnplekken, die nog een verdere weg van herstel nodig hebben. Sta je nog aan de rand van bitter water? Wat kun je daar ontvangen? Bij een Mara in je leven kan de liefde van God het bittere zoet maken in je hart. Daartoe is Jezus aan het kruishout gestorven, Door Zijn striemen is er genezing gekomen (Jes. 53:5). Heb je het ervaren?

1. Wat zijn de bittere teleurstellingen in je leven? Hoe ga je ermee om?

2. Hoe kun je op God vertrouwen als je aan de rand van bitter water staat?

+++

Dag 114. Herstel door de Heelmeester

Mozes riep bij het bittere water van Mara tot God. We lezen in Ex. 15:25: ‘En de HEERE wees hem een stuk hout. Dat wierp hij in het water. Toen werd het water zoet. Daar heeft Hij het volk een verordening en een bepaling gegeven, en daar heeft Hij het op de proef gesteld.’ De Studiebijbel verklaart: ‘God stelt het volk op de proef, want Hij wil weten of ze Hem geheel zijn toegewijd.’ Verder dienden ze te weten, ‘dat de HEERE hen altijd kan helpen en genezen’.

Het stuk hout dat de HEERE aanwees, werd dus in het bittere water geworpen. Het kan symbolisch goed zien op het hout van het kruis van het Nieuwe Testament. Het past ook goed bij het helend handelen van God door Jezus Christus. We lezen namelijk na deze gebeurtenis te Mara in Ex.15:26: ‘Want Ik ben de HEERE, uw Heelmeester!’

Door de striemen van Jezus is er genezing voor ons

We hebben het helende hout van het kruis nodig In onze pijn en hulpeloosheid hebben we Jezus nodig! Al zijn de emoties nog zo beschadigd en al is de wil nog zo verzwakt, door de striemen van Jezus is er herstel mogelijk. We worden bemoedigd in Jes. 53:5: ‘Door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen.’

Vergeving en genezing horen bij elkaar. Als wij anderen niet kunnen vergeven, ervaren wij ook niet de volle genezing op alle gebieden van ons innerlijk. We kunnen wel een vast geloof en momenten van geestelijke blijdschap hebben, maar op de achtergrond blijven dan toch nog de pijnen van afwijzing, wrokgevoelens en bitterheid zeuren. Vroeger of later steken die weer de kop op en zitten we geestelijk weer midden in de strijd.

Hoe leren we God kennen als onze Heelmeester? We lezen in Exodus 15:25-26 dat God spreekt tot Israël: ‘Als u aandachtig luistert naar de stem van de HEERE, uw God, en doet wat juist is in Zijn ogen, als u Zijn geboden gehoorzaamt en al Zijn verordeningen in acht neemt, dan zal Ik geen enkele van de ziekten over u brengen die Ik over Egypte gebracht heb, want Ik ben de HEERE, uw Heelmeester.’

Jezus is de Heiland (dat is: Redder, Bevrijder, Heler). In Jezus Christus is God voor de oprechte gelovigen de Heelmeester. Zie je God alleen als je Wetgever of ken je Hem ook als je Heelmeester?

1. Waarom heb je heling nodig bij het kruis van de Heiland Jezus Christus?

2. Hoe kun je God leren kennen als je Heelmeester als je let op Exodus 15:25-26?

+++

Dag 115. Aan de rand van bitter water

In mijn voorbereiding kwam ik op leerzame opmerkingen van Derek Prince uit zijn boekje ‘Aan de rand van bitter water’  (ondertitel: omgaan met teleurstelling en ontmoediging). Hij behandelt daarin het ‘Mara’ uit Exodus 15:25-26. Daarin spreekt God: ‘Ik ben de HEERE, uw Heelmeester’. Derek schrijft: ‘We moeten goed begrijpen dat de Heer de dokter, de arts wil zijn voor Zijn volk. Dit is wat de Heer Zijn kinderen duidelijk wilde maken toen Hij hen naar de poel met bitter water leidde.’

Prince geeft aan dat in zijn tijd al veel mensen leefden van hoogtepunt naar hoogtepunt ‘en vaak meer gericht zijn op de beleving van het moment en op onmiddellijke behoeftebevrediging, dan op geleidelijke groei naar volwassenheid in ons karakter.’ Hij stelt: ‘Iedere afzonderlijke openbaring zal ons uiteindelijk doen groeien in het kennen van God zelf.’ Derek Prince geeft verder aan, dat het staan aan de rand van bitter water iets is wat God heeft toegestaan. Hij wil het geloof en de toewijding beproeven. Als het goed is leren mara’s ons bidden en vertrouwen. Volgens Derek is geleidelijke groei naar volwassenheid in ons karakter belangrijk. Dit was er niet bij het verbitterde volk. Het kwam in de beproevingen wel naar voren bij Mozes, Jozua en Kaleb.

Wat kunnen wij hiervan leren? Ik denk dat je in het voortdurend zien op God en Jezus, als de Heelmeester en Heiland, je gevormd zult worden in een beproefd karakter, waardoor je de druk en spanning beter kunt handelen en wegleggen bij het kruis. Let erop: het is een heiligend kruis, waaronder je getroost kunt reizen naar het Vaderlijk huis. De blijdschap van de HEERE zal dan je kracht zijn, wat je zal helpen bij het overwinnen van de gevolgen van de burn-out en het pijnlijk denken over de klachten die je nog hebt. Door het zien op Jezus konden de discipelen verblijd zijn in het lijden dat ze verdroegen. Jakobus schrijft erover: ‘Acht het enkel vreugde wanneer u in allerlei beproevingen terechtkomt (Zie verder Jakobus 1:2-5).

Het geloof ziet op de trouw van God. Het geloof kan ons boven de ellende uittillen. Geloven is weten. Het weten dat God erbij is in je moeilijke omstandigheden en Mara’s, kan je een innerlijke rust geven. Paulus verwoord het geloof van de kinderen van God in Romeinen 8:28: ‘En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die naar Zijn voornemen geroepen zijn.’ Het geloof mag weten dat God Zijn kinderen nooit loslaat. Zijn liefde houdt ook vast in de zware beproevingen. Hij maakt het bittere water drinkbaar op het moment dat het nodig is, zoals bij Mara in de woestijn.

1. Wat kun je volgens Derek Prince leren aan de rand van bitter water?

2. Wat kunnen tijden van beproeving bij ons uitwerken? Wat mag je dan weten?

Dag 116. Een Heiland voor een ongehoorzaam volk

Jesaja roept in hoofdstuk 63:7-14 de goedertierenheid en barmhartigheid van de HEERE tot Israël in de woestijn in herinnering. In vers 8 lezen we dat Hij hun tot een Heiland werd. (Een Heiland is een redder, bevrijder en Heer.) Door Zijn liefde en genade heeft Hij hen bevrijd, opgeheven en gedragen (vers 9).

We lezen verder in de verzen 10-14: ‘Zij daarentegen zijn ongehoorzaam geworden en hebben Zijn Heilige Geest bedroefd. Daarom is Hij voor hen veranderd in een vijand, Hij Zelf heeft tegen hen gestreden. Toch dacht Hij aan de dagen vanouds, aan Mozes, aan Zijn volk. Maar nu, waar is Hij Die hen deed opgaan uit de zee met de herders van Zijn kudde, waar is Hij Die Zijn Heilige Geest in hun midden stelde, Die Zijn luisterrijke arm heeft doen gaan aan de rechterhand van Mozes, Die het water voor hun ogen doormidden spleet om Zich een eeuwige Naam te maken, Die hen deed gaan door de diepe wateren? Als een paard in de woestijn struikelden zij niet, als een dier dat in de vallei afdaalt, heeft de Geest van de HEERE hun rust gegeven. Zo hebt U Uw volk geleid om U een luisterrijke Naam te maken.’

God doet het om Zijn Naam te verheerlijken. Daarom moeten wij Hem ook eren, danken en prijzen! Daar ontbrak het de opstandige en ongelovige Israëlieten aan. Door een oprecht, volhardend geloof kunnen we aankomen bij een heerlijk Elim, waar we worden verrijkt in een oase van de Liefde van God, waarin Hij voorziet. We lezen erover in Ex. 15:27: ‘Toen kwamen zij bij Elim. Daar waren twaalf waterbronnen en zeventig palmbomen. Zij sloegen daar hun kamp op aan het water.’

1. Wat weet je van de goedertierenheid en barmhartigheid van God in je leven?

2. Waarom moeten we God meer eren, danken en prijzen?

+++

Dag 117. Mara’s en Elims

Enkele voorgangers en evangelisten uit Cuba schrijven in in het dagboek ‘Elke dag geboeid’ op 4 en 9 april over Mara’s en Elims in het leven van vervolgde gelovigen. Ze schrijven onder een schuilnaam. Er wordt aangegeven op 4 april van het dagboek over de situatie van de lijdende kerk naar aanleiding van Exodus 15:23 en 27: ‘Enerzijds ontberingen, nederlagen, vervolging en bitterheid; anderzijds voorziening, overwinning en bronnen van levend water. Is dit niet een beeld van onze wandel met God? Naast elke bittere bron van Mara groeit een boom. Als die boom in het water wordt geworpen, wordt het bittere water zoet. Een prachtig beeld van het kruis van Jezus, het symbool van verlossing en redding.’

De schrijver vergelijkt het hout (afkomstig van een boom bij Mara) met ‘de boom des levens’. Hij verklaart ons verder over het leven van de vervolgde gelovigen: ‘Er is geen woestijntocht zonder dat er ergens palmbomen en bronnen zijn. We mogen een tijdje in Elim blijven. God laat teleurstellingen (Mara’s) toe om ons daarna te verkwikken en te sterken, maar Hij geeft ook genoeg verrassingen (Elims).’

Op 9 april gaat het over Psalm 16:11: ‘Overvloed van vreugde is bij Uw aangezicht.’ De schrijver van deze dag (die een leidinggevende rol had in de Cubaanse kerk) geeft ons door: ‘Dertig jaar werken voor God in een atheïstisch land heeft me een geheim geleerd. Dat verschrikkelijk uur, die donkere nacht, die sombere dag, de verleiding, de berechting en de jaren van vervolging… het valt allemaal in het niet bij dat ene ogenblik in Gods tegenwoordigheid. In de tegenwoordigheid van God wordt ons duidelijk dat al het wereldse onbelangrijk en tijdelijk is.’ De tegenwoordigheid van God maakt alles goed.

Als ‘stem van de vervolgde kerk in Cuba’ gaat hij verder: ‘Na ‘Mara’ (de plaats van het bittere water) zal er altijd een ‘Elim’ (en oase) zijn, waar de bitterheid en de ontberingen veranderen in de zoete aanwezigheid van God. Na de woestijn van vreselijke beproeving zal Kanaän komen – een land vloeiende van melk en honing. Het doet me denken aan een lied dat we vaak in onze kerk hebben gezongen. Ik heb het al die dagen in mijn hart bewaard, en hoop ernaar te leven tot het einde van mijn dagen.’ Het lied vertolkt:

‘We zullen trouw zijn aan Hem, Die ons kocht met Zijn bloed. We zullen Christus volgen, zelfs als de verleiding aanlokkelijk roept. En is de weg vol doornen, en valt het kruis ons zwaar, dan maakt één ogenblik in Zijn nabijheid dit alles goed.’

1. Wat spreekt je aan in de getuigenissen en verklaringen vanuit Cuba?

2. Ken je ook de afwisselingen van de ‘Mara’s en Elims in je leven?

+++

Dag 118. Ruim baan na een nieuw begin

Na belijdenis van ontrouw kan er een nieuw begin zijn. Na herstel en vergeving mag een gelovige weer rusten in de genade en trouw van God. Dat kan gebeuren na een Mara en bij een Elim. Het komt mooi naar voren in de vertolking van Psalm 32 door The Psalm Project.

Voor David was er herstel na en bittere periode van verzwegen,  niet beleden schuld. Breng het ook aan het licht, als er nog duisternis in je leven is. Belijd het aan God. Dan kan er weer vreugde in je leven komen. Dan kun je weer gelovig op de weg van God verdergaan. Dan kan er ook weer ruim baan zijn, ook in de woestijn van het leven. Hadden de Israëlieten dat ook maar gedaan!

Hieronder volgt de vertolking van Psalm 32 door Egbert van der Stouw en Eelco Vos van The Psalm Project, getiteld: ‘Als nieuw geboren‘:

 +++

Dag 119. Herstel van beschadigde emoties

In de afbeeldingen die volgen zie je wat angst en boosheid kunnen uitwerken in je leven. Het kunnen ook andere negatieve gevoelens zijn die iemand blijft koesteren. Hierdoor kun je zelfs een occulte belasting of gebondenheid oplopen. Je geeft de boze geesten van angst of boosheid dan een ingang in je leven.

Kwade geesten infiltreren via je gedachten op zwakke of zieke plekken in je geestelijk leven. Het zijn geesten die communiceren met onze geest. Je ziet op de afbeeldingen dat er insecten zijn binnengedrongen via een zwakke of beschadigde plek in de appel (een voorbeeld van het hart).

De insecten leggen vervolgens de eitjes in de appel. Je kunt dit vergelijken met zaden van angst of boosheid, die wij op zwakke momenten hebben toegelaten in ons hart. Deze negatieve knagende gedachten kun je gaan voeden, zodat ze zich steeds meer gaan uitbreiden in je denken en gevoelens. Eigenlijk vreet zo iemand zichzelf op van boosheid. Er is een spreekwoord in Laos, wat ons leert: ‘Het is niet de mens die de opium eet, maar de opium eet de mens.’ De drug opium die ze daar eten, zal ze verteren. De zonde die je koestert, zal je uiteindelijk doden. Voed geen zaden van angst en boosheid in je hart. Laat je niet opvreten door angst of boosheid.

We lezen ook in dit dagboek dat er gelukkig ook nog herstel mogelijk is. Wat in de natuur niet kan, kan door het herstellende en helende werk van Jezus Christus in het geestelijk leven wel. Kom daarom ook met alles wat je nog pijn doet, vermoeid en belast, biddend tot de Heelmeester! Symbolisch gezien moet het helende hout van het kruis worden geplaatst op jouw pijnplek. Andersom gezien moeten je gevoelens van afwijzing, pijn en ellende aan de voet van het kruis worden neergelegd!

Laat je emotionele beschadigingen, bitterheid, boosheid, angst, teleurstellingen, slepende problemen, schuldgevoelens, en wat je dan ook belast, terechtkomen bij het kruis. Je kunt herstel en volledige innerlijke genezing ontvangen door het volbrachte werk van Jezus Christus aan het kruis van Golgotha. Door het offer van Jezus aan het kruis is er vergeving, herstel en heling op aarde gekomen. Op de afbeeldingen hieronder zie je hoe heerlijk we kunnen worden hersteld door het volbrachte werk van Jezus Christus aan het kruis!

Je ziet het hierboven geïllustreerd in het eerder afgebeelde voorbeeld van de appels. Je ziet daarin dat het kruis wordt geplaatst in de specifieke pijnplek. In dit geval in het probleem van de persoonlijke angst en de innerlijke boosheid. Leg je angst en boosheid neer aan de voet van het kruis, waaraan Jezus de pijn, zonde en ellende heeft weggedragen.

1. Wat denk je van de voorbeelden van de appels en de knagende gedachten van angst en boosheid. Waarin komt het voorbeeld van de appels overeen met de geschiedenis van Mara in Exodus 15:22-27? Is het herkenbaar?

2. Hoe kan het helende hout van het kruis geestelijk worden geplaatst op jouw pijnplekken en emotionele beschadigingen?

 +++

Dag 120. Bevrijding van slavernij

Geestelijke groei wordt tegengehouden door twijfel, geestelijke gebreken en psychische problemen. Na een heerlijke periode van eerste liefde kunnen de  onopgeloste problemen van voorheen weer de kop op steken. De Israëlieten vertrokken met grote blijdschap uit het slavenhuis van Egypte. Ze zongen dankbaar en verblijd na de doortocht door de Rode Zee. Daarna werden ze beproefd en getest in hun geloof tijdens de woestijnreis.

Je ziet dat ook vaak terug bij het eerste geloof en de verdere bekering van gelovigen. Na de acceptatie van Jezus kan er nog steeds de pijn van de afwijzing door mensen aanwezig blijven. Er kunnen nog de resten van angst en boosheid uit het verleden zijn. Emotionele beschadigingen blokkeren de vooruitgang in het geestelijk leven.

Heb je weer bevrijding nodig?

Door emotionele beschadigingen kan de wil weer worden verzwakt en krijgen de boze machten weer nieuwe kansen om in onze gedachten te infiltreren. Herstel van onze eerste liefde en bevrijding van verkeerde patronen in onze gedachten zijn daarom ook nodig. We zijn tot vrijheid bevrijd (Gal.5:1). We worden bevrijdt door de Waarheid. Jezus is de Bevrijder. Kom opnieuw tot Hem, Die jouw eerste liefde kan herstellen!

Als je bevrijding nodig hebt van een belasting of zondige verslaving, blijf dan niet moedeloos bij de pakken neerzitten. Erken en beken het eerlijk. Vraag om hulp en gebed. Door Jezus Christus is er bevrijding en genezing mogelijk. Aan Zijn voeten ontvangen wij het onderwijs dat wij nodig hebben. In de liefdevolle armen van de goede Herder worden we hersteld van onze beschadigingen. God laat niet varen de werken van Zijn handen (zie Ps. 138:8). Samen in de Naam van Jezus Christus mogen we bidden en bevrijding verwachten!

Jezus zegt ook tegen de gelovigen afzonderlijk: ‘Als u in Mijn woord blijft, bent u werkelijk Mijn discipelen, en u zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken. Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn’(Zie Joh.8:31, 32, 36.) Gelovigen worden opgeroepen in Gal. 5:1: ‘Sta dan vast in de vrijheid waarmee Christus ons vrijgemaakt heeft, en laat u niet weer met een juk van slavernij belasten.’

1. Ga je nog gebukt onder gebondenheid aan zonden of een emotionele belasting?

2. Wat denk je dan van de genoemde teksten uit Joh. 8 en Gal. 5:1?

+++

Dag 121. Heb je discipline en volharding nodig?

Je ziet de gevolgen van het lang gedragen slavenjuk in het gedrag en karakter van de Israëlieten in de woestijn voortdurend terugkeren. Ze reageerden vaak vanuit boosheid, bitterheid en angst. Bij iedere nieuwe beproeving zie je de wortels van angst, bitterheid en boosheid weer uitspruiten en aan de oppervlakte komen.

Er wordt tegen gewaarschuwd in Hebr. 12, waar het gaat over hen, die in de loopbaan van het geloof verslapten en wankelden. Zij hadden de discipline en vaderlijke kastijdingen van God nodig. Het verslappen staat namelijk tegenover de volharding die nodig is op de weg van God. Kaleb en Jozua hebben volhard om de HEERE na te volgen. Zij mochten daardoor ook Kanaän binnengaan en overwinnen door het geloof.

Het is de discipline van God, die ons corrigeert, opvoedt, vormt en leidt op Zijn weg. Het Griekse grondwoord ‘paideia’ is een onderdeel van de noodzakelijke opvoeding, wat in Hebr. 12 ook wel pijnlijke tuchtiging inhoudt. Dat bleek voor de Israëlieten in de woestijn nodig te zijn, omdat ze hardnekkig bleven volharden in hun ondankbare bitterheid en boosheid. Zij bleven tegenstaan in ongeloof en wantrouwen en keerden zich voortdurend tegen de leiding van God en Mozes.

De beproevingen en het lijden worden gebruikt door een liefhebbend Vader om Zijn kinderen geestelijk volwassen te maken, te oefenen en sterk te maken voor de geestelijke strijd, om te kunnen overwinnen, en om ze voor te bereiden op de hemelse heerlijkheid. Hij wil ons hierdoor heiligen, (apart zetten voor Hem), tot ons nut en onze geestelijke vorming. We lezen erover in de verzen 11-14: ‘En elke bestraffing schijnt op het moment zelf wel geen reden tot blijdschap te zijn, maar tot droefheid. Maar later geeft zij hun die erdoor geoefend zijn een vreedzame vrucht van gerechtigheid. Hef daarom de slappe handen op en strek de knikkende knieën, en maak rechte sporen voor uw voeten, opdat wat kreupel is, niet wordt ontwricht, maar veeleer genezen wordt. Jaag de vrede na met allen, en  de heiliging, zonder welke niemand de Heere zal zien.’

In Hebr. 12:15 klinkt daarna de vermaning: ‘Zie erop toe dat niemand achteropraakt in de genade van God, en dat er  geen enkele wortel van bitterheid opschiet  en onrust veroorzaakt zodat daardoor velen bezoedeld worden.’

1. Waarom hebben volgens Hebr. 12 de discipline en opvoeding van God nodig?

2. Waarin moeten wij ons dan ook oefenen en volharden (zoals je daar leest)?

+++

Dag 122. Geloofsbeproevingen zijn nuttig

Een mooi voorbeeld van ‘groeien in de verdrukking in’ is de palmboom, die met stenen wordt beladen. De kwekers in de warme gebieden leggen in de kruin van groeiende palmbomen een steeds zwaardere last aan stenen. Daardoor gaan de bomen zich krachtiger ontwikkelen. Een palmboom groeit namelijk tegen de verdrukking in. Zodoende zijn ze in staat om daarna de zware vruchten te dragen.

Dit is ook zo bij het levend geloof dat wordt verdrukt. Daardoor kunnen de gelovigen meer vrucht gaan dragen. Jezus geeft aan in Joh. 15:8: ‘Hierin wordt Mijn Vader verheerlijkt, namelijk dat u veel vrucht draagt en Mijn discipelen bent.’ Veel vrucht dragen is tot eer van God en tot bevordering van geloof, hoop en liefde

We lezen over de vrucht en het doel van de rechtvaardiging in Romeinen 5:1-5: ‘Wij  dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede bij God door onze Heere Jezus Christus. Door Hem hebben wij ook de toegang verkregen door het geloof tot deze genade waarin wij staan, en wij roemen in de hoop op de heerlijkheid van God. En dit niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt,  en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop. En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.’

We zien hierin dat de verdrukking versterking van het geloof uitwerkt. Je leest in vers 3 dat verdrukking volharding of lijdzaamheid uitwerkt. Lijdzaamheid is een militaire term, vanuit de Romeinse tijd. Als een legereenheid was teruggeslagen, was men in lijdzaamheid bezig om zich weer te herstellen. De gewonden te verzorgen en de wapen te repareren. Om zodoende weer gereed en in orde te zijn voor de strijd en sterk te zijn bij nieuwe aanvallen.

Beproefd en volhardend geloof is een bewijs van echtheid. In de Studiebijbel wordt verklaard bij vers 4: ‘Het volhardend doorstaan van verdrukkingen levert ‘beproefdheid’ op.’ (dokimé betekent: ‘gebleken echtheid, beproefdheid’.) Er wordt verder opgemerkt: ‘Het geloof heeft dan de toets doorstaan (vergelijk Jak. 1:12 en 1 Petr. 1:7).’ De volharding brengt vervolgens ondervinding (bevinding) en hoop teweeg (vers 4). In mijn Engelse Bijbel (New King James Version) staat er voor ondervinding: ‘character’ of  ‘approved character’. De volharding in verdrukkingen werkt dus een beproefd karakter uit bij de gelovigen. Bij een nader uitleg werd zelf genoemd: ‘goedgekeurd karakter’. Het gaat om geestelijke karaktervorming van de gelovigen door verdrukkingen.

1. Waartoe zijn geloofsbeproevingen nuttig? Wat vind je van de voorbeelden?

2. Waarom gaat het ook over je karaktervorming? Zie de uitleg in de tekst.

+++

Dag 123. Het heeft een troostrijke uitwerking

De troostvolle uitwerking van geloofsbeproevingen is volgens Rom. 5:5 het ervaren van de hoop en de liefde van God in onze harten, uitgestort door de Heilige Geest, die ons gegeven is.  De Studiebijbel geeft hierbij aan: ‘Door de vervulling met de Heilige Geest hebben de gelovigen een voortdurende innerlijke beleving van Gods liefde, vrede en nabijheid.’ De Heilige Geest van de belofte is ook onze Trooster, Die het onderpand (de garantie) is van onze erfenis (zie 2 Kor. 5:5 en Efeze 1:13-14). De Heilige Geest leidt en troost ons, en de beloften reizen mee…

In de woestijn was de wolk het bewijs van de aanwezigheid van de Heilige Geest en de leiding van God op de weg naar Kanaän. Dat was de garantie en verzekering voor het komen in het beloofde land. Zij moesten zich houden aan de opdracht: ‘Neem het land in bezit!’ De beloften van God reisden met hen mee. Dat was ook zichtbaar in het meereizen van de kist met het gebeente van Jozef.  We lezen ervan in Exodus 13:19: ‘En Mozes nam de beenderen van Jozef met zich mee,  want die had de zonen van Israël plechtig een eed laten zweren, en gezegd: God zal zeker naar jullie omzien, en dan moeten jullie mijn beenderen hiervandaan met jullie meevoeren.’

De Israëlieten hadden in het geloof gehoorzaam moeten blijven gaan in het spoor van de opdrachten en de beloften van God – dan zouden zij ook zijn aangekomen in het beloofde land. Op Jozua en Kaleb na, zijn de uit Egypte vertrokken Israëlieten echter niet ingegaan in Kanaän vanwege hun ongeloof (Hebr. 3:19).

De zegen en het nut van de geloofsbeproeving en het oprechte geloof lezen we in Jakobus 1:1-6, waarin wordt aangegeven: ‘Jakobus, een dienstknecht van God en van de Heere Jezus Christus, aan de twaalf stammen die in de verstrooiing zijn: wees verheugd! Acht het enkel vreugde, mijn broeders, wanneer u in allerlei verzoekingen terechtkomt, want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt. Maar laat die volharding ook volledig mogen doorwerken, opdat u volmaakt bent en geheel oprecht, en in niets tekortschiet. En als iemand van u in wijsheid tekortschiet, laat hij die dan vragen aan God, Die aan ieder overvloedig geeft en geen verwijten maakt, en  ze zal hem gegeven worden. Maar laat hij er in geloof om vragen en daarbij niet twijfelen.’

In Jakobus 1:12 wordt verder verklaard: ‘Zalig is de man die verzoeking verdraagt, want als hij beproefd gebleken is, zal hij  de kroon van het leven ontvangen, die de Heere beloofd heeft aan hen die Hem liefhebben.’

1. Ben je getroost in tijden van moeilijkheden en geloofsbeproevingen? Hoe dan wel?

2. Hoe kunnen  beproevingen ook vreugdevol en zalig zijn volgens Jakobus?

+++

Dag 124. Het geloof in de smeltkroes

Petrus legt uit in 1 Petr. 1:7 dat de beproefdheid van het geloof veel kostbaarder is dan goud, dat door het vuur beproefd wordt. De Studiebijbel verklaart erbij, dat door de beproeving van het geloof de ‘kwaliteit’ van het geloof aan het licht komt. En stelt: ‘Voor de geloofsgroei is deze ‘vuurgloed’ onmisbaar.’ Bij de openbaring van Jezus Christus zal de echtheid van het geloof duidelijk worden.

Het echte goud wordt door vuur gezuiverd van vuil of ander gesteente, zodat de goudsmid zich zal kunnen spiegelen in het glasheldere, zuivere goud. Zo zal ons geloof in Jezus helderder en zichtbaarder kunnen worden door beproevingen. Daardoor wordt Jezus zichtbaarder in ons. Wij worden dat meer aan Zijn beeld gelijk. Hij wil Zichzelf in ons zien. Geven wij ons al gewillig over in de handen van de hemelse Goudsmit? Als we een gezonde en volwassen gelovige willen zijn, is het nodig dat ons geloof gezuiverd wordt zoals goud in de smeltkroes (zie 1 Petr.1:7).

Het geloof wordt beproefd zoals het goud in de smeltkroes. Petrus vergelijkt het met het goud, dat in de smeltkroes of smeltoven door de goudsmid zo wordt verhit, dat het ruwe goud wordt gezuiverd van alle onzuivere bestanddelen, zodat er uiteindelijk puur goud overblijft. De oven wordt heet gestookt voor de eerste behandeling. Het goud raakt steeds meer verhit en wordt vloeibaar. Vuil en onzuivere bestanddelen komen hierbij bovendrijven en worden door de goudsmid afgeschept.

Toch is het goud na een eerste zuivering nog niet genoeg gereinigd. Daarna wordt de oven nog heter gestookt, zodat er andere onzuiverheden komen bovendrijven. En weer schept de goudsmid dit van de oppervlakte weg. Als hij daarna in het vloeibare goud kijkt, kan hij er misschien zijn gezicht al in zien weerspiegelen. Als het nog een onzuiver beeld geeft, stookt hij de oven nog heter. En weer wordt de behandeling herhaald. Hij doet dit net zolang totdat hij zijn gezicht er helder in kan zien weerspiegelen. Hij moet er zijn beeld duidelijk in kunnen herkennen en zien. Dan is hij pas tevreden.

Dit voorbeeld is geeste­lijk goed over te zetten. We moeten het beeld van de Heere Jezus gelijkvormig worden (zie Rom.8:29). Als we zien hoe volmaakt heilig de levenswandel van de Heere Jezus op aarde was, lijken we voor ons gevoel nog maar weinig op Hem. Daarom is het steeds weer nodig dat we uit de zegenbede bidden: ‘O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk.’

1. Wat denk je van het voorbeeld van de smeltkroes en de geloofsbeproeving?

2. Wanneer wordt zodoende het beeld van Jezus zichtbaar in ons leven?

 +++

Dag 125. Invalspoorten voor demonen

Bij gevoelens van afwijzing kunnen velen behept zijn met geesten van boosheid en angst. Als het bij tijden dwangmatig en obsessief wordt, is dit het teken dat ze de controle over zichzelf min of meer verliezen. Vaak liggen hier niet goed verwerkte traumatische ervaringen of aan de hand gehouden zonden aan ten grondslag. Zonden en onverwerkte traumatische ervaringen geven openingen voor boze machten.

Wilkin van de Kamp geeft aan, dat een invalspoort ontstaat als wij Gods waarschuwingen negeren en bewust zondigen. Door boosheid te blijven koesteren, angst ruimte te geven en onvergevingsgezind te blijven, wordt een toegangsdeur voor demonen opengezet. Wij moeten schadelijke zonden in ons leven belijden, er tegen strijden en ze laten. Wilkin waarschuwt: ‘Een zonde uit het verleden blijft altijd aanwezig zolang we hem niet openlijk beleden hebben.’

In Gen.4:7 lezen we dat God de boze Kaïn nog heeft gewaarschuwd, voor hij Abel ‘in dolle drift’ heeft doodgeslagen. De boosheid had Kaïn bezet. We lezen in vers 7 dat God hem toespreekt: ‘Indien u niet goed handelt, ligt de zonde als een belager aan de deur, wiens begeerte naar u uitgaat, doch over wie u moet heersen.’ In de New English Bible wordt vertaald, dat de zonde als een demon voor de deur ligt. Het gaat hier over de poort, ingang of opening van het hart. In het Hebreeuws staat er ‘deuropening’. In de Studiebijbel wordt hierbij aangegeven: ‘De zonde ligt als een roofdier bij de deur, gereed en verlangend om de mens te bespringen. Dit beest moet in bedwang gehouden worden; er moet over worden geheerst.’

Demonen zijn aanstokers van zonde en ziekte. Wilkin van de Kamp ziet ook traumatische ervaringen als een invalspoort voor demonische infiltratie. Hij verklaart ons in het handboek ‘Geboren om vrij te zijn’: ‘Op het moment dat iemand een traumatische ervaring ondergaat (psychisch of lichamelijk) is zo iemand niet in staat de controle over zichzelf te handhaven en is hij erg gevoelig voor de aanvallen van demonische machten. In deze ogenblikken kan het bewustzijn op een lager niveau functioneren of zelfs uitgeschakeld worden. De vijand heeft geen respect voor de kwetsbare situatie waarin iemand zich dan bevindt. Integendeel, traumatische ervaringen (verkeersongelukken, ernstige ziekten, misbruik, shocks, angstige ervaringen, enz.) kunnen op deze wijze een invalspoort vormen voor de duivel, die brullend rondgaat, zoekend wie hij zal verslinden. En net als een hyena zal hij het zwakke en het kwetsbare als eerste aanvallen. Hij zal niet aarzelen een pijl (demon) op de getraumatiseerde af te schieten. Daarom roept Paulus ons op altijd de wapenrusting van God te dragen (Ef.6:11 v.v.).’

Het kan gebeuren dat iemand met onverwerkte trauma’s zichzelf soms niet meer in de hand kan houden. Hij verliest dan de controle over zichzelf. Bij woedeaanvallen zeg hij dan dingen die hij normaal niet zou zeggen. Op den duur kan dit verder uit de hand gaan lopen en dwangmatiger worden. De boosheid overvalt hem steeds meer. Er kan dan zelfs sprake zijn van demonische gebondenheid of belasting, zodat er geestelijke hulpverlening nodig is. Vaak speelt machteloosheid hierbij een rol. Het komt tegenwoordig veel voor binnen huwelijk en gezin. Het kunnen oorzaken worden voor depressiviteit en agressiviteit.

1. Ken je de invalspoorten voor demonen? Hoe kun je deze dichthouden?

2. Waardoor kun je de controle over jezelf verliezen? Wat moet je dan doen?

 +++

Dag 126. Leer uit liefde te vergeven

Liefde kan vergeven. Haat is juridisch: wraakzuchtig en vergeldend. Boosheid kan niet vergeven en blijft wrok koesteren. Jezus heeft getoond liefde tot Zijn vijanden te hebben. Hij heeft zelfs zijn leven gegeven voor vijanden. Hij kan liefdevol vergeven. Zijn vergevingsgezindheid is de redding voor vijandig gezinde zondaren. Zijn liefde overwint onze angst en boosheid. Het is een belangrijk en gelukkig principe, dat liefde ook de boosheid overwint. Zoek er dus naar om in liefde te (kunnen) vergeven! Liefde overwint de boosheid.

Hoe kun je bidden: ‘vergeef ons onze schulden’, terwijl je jouw schuldenaren niet kunt vergeven? (zie hierbij Matth.6:12-15). In de verzen 14-15 lezen we dat Jezus onomwonden zegt: ‘Want indien u de mensen hun misdaden vergeeft, zo zal uw hemelse Vader ook u vergeven. Maar indien u de mensen hun misdaden niet vergeeft, zo zal ook uw Vader uw misdaden niet vergeven.’ Vergeef ze in je hart. Neem je voor om het weer goed te maken met hen die je nog kunt bereiken.

Ik ontmoette een meisje dat dacht dat haar zonden niet vergeven konden worden, omdat ze zelf niet in staat was om anderen te vergeven (die haar diep hadden gekwetst). Er staat immers in het gebed des Heeren: ‘Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven onze schuldenaren.’ Ik heb haar gemaild, dat ze haar leven aan Jezus moest overgeven… en dat Hij ook deze gevoelens (van niet te kunnen vergeven) kan wegnemen. Als we gelovig in de helende handen van Jezus zijn, kan Hij ook onze beschadigde emoties helen. Jezus lost de zaken voor ons op die wij niet kunnen oplossen bij onszelf! Wat bij de mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God (Mark.10:27). Verderop in dit dagboek gaan we uitgebreider nadenken  over ‘vergeving en genezing’.

Wilkin van de Kamp leert ons: ‘Wie vergeving schenkt, zal van God innerlijke genezing ontvangen, waardoor de wonden uit het verleden zullen genezen, de zielsbanden gereinigd en mogelijk relaties gezond worden. Vergeving is de sleutel om emotionele bindingen te zuiveren van angst, bitterheid en wrok, zodat we gezonde en duurzame relaties kunnen aangaan en onderhouden.’

1. Hoe belangrijk is het vergeven van anderen, als ze je kwaad hebben gedaan?

2. Waarom hoort vergeving bij geestelijk herstel?

+++

Dag 127. Hoe kan mijn Mara worden hersteld?

In Ex.15:23-25 lezen we dat de Israëlieten het bittere water van Mara niet konden drinken. Vanuit de grondtekst kan het ook worden vertaald met ‘water van teleurstelling’. Een hout werd op aanwijzing van de HEERE door Mozes in het bittere water van Mara geworpen. Het kan symbolisch goed zien op het hout van het kruis van het Nieuwe Testament. Het past ook goed bij het helend handelen van God door Jezus Christus. We lezen namelijk na deze gebeurtenis te Mara in Ex.15:26: ‘Want Ik ben de HEERE, uw Heelmeester!’ De HEERE is de Heelmeester

Ik heb persoonlijk een dienst over Mara meegemaakt, waarbij de gastspreker, Wim Grandia, deze uitleg gaf. Hij wilde eerst een andere toespraak houden, die hij ook had voorbereid. Dat zou een vermaning zijn. Door een getuigenis aan het begin van de dienst voelde hij zich geroepen om ‘een bemoediging’ door te geven. Hij hield daarom een preek over Mara en het hout.

Aan het einde van de dienst moesten de aanwezigen hun persoonlijke pijnplekken en hun ‘water van teleurstelling’ voor zichzelf bedenken. Welke pijn uit het verleden is je bijgebleven? Wat heeft eigenlijk blijvende innerlijke schade bij je aangericht? Is het afwijzing? Kun je iemand niet vergeven? Heb je onherstelbare schade aangericht? Kun je jezelf niet vergeven? (dat is vaak een heel moeilijke zaak). Dit soort zaken moesten wij aan het eind van de dienst in Zierikzee voor onszelf bedenken.

Daarna was er een gebed voor de aanwezigen. Als je inderdaad nog pijn had van één of meerdere Mara’s in je leven, moest je maar gaan staan tijdens dit gebed. De anderen konden blijven zitten en stil meebidden. Ik wist voor mezelf dat ik eigenlijk zou moeten gaan staan. Ik had inderdaad een pijnplek van afwijzing, waar ik dus ook schadelijke gevolgen van had overgehouden. Maar ik was het niet gewoon om dit in een dienst te doen. Mijn vrouw zat naast me. Ik dacht: zij is het ook niet gewoon om het te doen. Dat laatste argument greep ik aan om maar te blijven zitten. Ik hoopte en bad stilletjes dat de Heere mij (ondanks het blijven zitten) hierin toch wilde zegenen. Ik had het wel nodig. Toen veel mensen gingen staan zat ik toch nog stiekem te kijken wie dat waren. Dat was eigenlijk niet zo netjes. Ik herkende onder hen ook leerlingen van onze school.

Ondanks mij zwakke houding was de dienst van Wim Grandia toch bijzonder voor ons. Achteraf heb ik het mijn vrouw verteld dat ik eigenlijk wel wilde gaan staan (en dat het nodig was), maar ik bedacht: ‘jij bent het niet gewoon.’ Zij verklaarde me dat het bij haar ook zo was. Ze wilde ook gaan staan, maar bedacht: ‘Jan is het niet gewoon.’

Wat zitten wij, reformatorische mensen, soms toch angstig vreemd in elkaar! In ieder geval heb ik veel van deze dienst en de gang van zaken geleerd. Ik heb hiervan geleerd dat er ook onder onze mensen veel pijn uit het verleden is overgebleven.

1. Ben je ook bang om met je afwijzing tevoorschijn te komen? Waarom?

2. Waarom hoef je jezelf niet voor Jezus te verbergen als Hij je liefdevol nodigt? Zie  hoe de Liefste in Hoogl. 2:14 Zijn verscholen duif tevoorschijn roept.

+++

Dag 128. Onze pijnplekken en de Verlosser

Het is daarom goed om regelmatig onder onze mensen ook zoiets te doen. Ik heb het zelf al meerdere keren gedaan, in kleinere bijbelstudiegroepjes, maar ook een keer tijdens een gemeenteavond met een groter publiek. Tijdens het gebed voor deze mensen kwam het mij voor om de pijnplekken van deze mensen (die ik niet kende) te benoemen. Achteraf had ik hierover een gesprek met de predikant die ook aanwezig was. Hij merkte op dat het inderdaad goed was om de zonden ook concreet te noemen en niet alleen maar in het algemeen. De genoemde zonden en pijnplekken bleken voor een belangrijk deel ook te passen bij de gemeente waarin ik sprak. Ik had van tevoren wel een vermoeden, maar niet zo specifiek. Hierin kan dus ook de leiding van de Heilige Geest zijn.

We hebben het ook gepraktiseerd tijdens de conferentie in Zeeland, in december 2009. Er was een gezegende uitwerking. Het lied ‘Herstel mijn eerste liefde’ was hiervoor dus een belangrijke bijdrage. Er volgden persoonlijke getuigenissen, waarin vooral ook ‘afwijzing in het verleden’ een oorzaak bleek te zijn van veel ellende en pijn. Daarbij gaat het er om hoe je deze afwijzing verder verwerkt. Velen gaan zich daarna op een te gespannen wijze ‘bewijzen’. Als je jezelf hierin voorbij gaat lopen, blijven beschadigingen meestal niet uit. Probeer het daarom zelf niet op te lossen, maar leg het gelovig neer bij de Verlosser!

Zie hoe God de afgewezen en verlaten vrouw (Zijn volk) troostvol tegemoet komt in Jesaja 54:4-7, waar we lezen: ‘4 Wees niet bevreesd, want u zult niet beschaamd worden; word niet rood van schaamte, want u zult niet te schande worden. Ja, u zult de schande van uw jeugd vergeten, en niet meer denken aan de smaad van uw weduwschap. 5 Want uw Maker is uw Man, HEERE van de legermachten is Zijn Naam, en uw Verlosser is de Heilige van Israël, de God van heel de aarde zal Hij genoemd worden. 6 Want als een verlaten vrouw, een bedroefde van geest, roept de HEERE u, de vrouw van de jeugd, die afgewezen was, zegt uw God. 7 Voor een klein ogenblik heb Ik u verlaten, maar in grote barmhartigheid zal Ik u bijeenbrengen.’

1. Worden je pijnplekken wel eens benoemd? Durf je er ook voor te laten bidden?

2. Welke bemoediging lees je voor jezelf in de teksten uit Jes. 54?

+++

Dag 129. Worden we ‘beter of bitter’?

Een Mara in ons leven kan ons innerlijk langere tijd bitter maken. Hierdoor kunnen we ook moeilijk worden voor anderen en zelfs problemen veroorzaken binnen onze christelijke gemeente. Als bitter water in contact komt met gezond water, zal de besmetting zich verspreiden. We worden gewaarschuwd in Hebr.12:15, dat er geen wortel van bitterheid omhoog mag groeien, ‘om moeite te veroorzaken en daardoor velen verontreinigd zullen worden’. Geef door bitterheid de demonen geen opening in je leven.

Wilkin geeft aan: ‘Ieder men krijgt in zijn leven wel te maken met een crisis, een moeilijke gebeurtenis, tegenslag of teleurstelling in mensen… Hoe wij hierop reageren, bepaalt of wij er ‘beter’ of ‘bitter’ van worden.’

In het handboek ‘Geboren om vrij te zijn’ wordt ‘bitterheid’ ook als invalspoort voor demonische infiltratie genoemd. De gevolgen van bitterheid kunnen in een toenemende mate zijn: wrok, haat, weerspannigheid en toverij. Onder toverij kun je ook scharen: het werken met machtsmiddelen en het manipuleren van gezinsleden of gemeenteleden. Dit kan dus ook voorkomen in reformatorische en Bijbelgetrouwe gemeenten en groepen.

Bitterheid uit zich vooral in boosheid en opstandigheid. Wilkin van de Kamp schrijft ons: ‘Weerspannigheid opent de deur voor demonen, die zich in elke vorm van rebellie thuis voelen. Leer vroegtijdig af te rekenen met bittere wortels (woorden).’ Leer vroegtijdig af te rekenen met bittere wortels en woorden. Het door angst en boosheid innerlijk beschadigde geestelijke leven kan dus ook zijn bezet door een occulte belasting. Hiervoor is na herkenning, belijdenis en geestelijke overgave dan gebed nodig! Anderen kunnen voor en met je bidden. Het door boosheid verziekte en aangevreten innerlijke leven moet ook door middel van geloof en gebed worden hersteld en bevrijd. Waarom wil je jezelf in zo’n geval langer kwellen? Waarom zou je anderen pijn blijven doen met jouw verkeerde houding en harde woorden? We worden vermaand in Ef. 4:26-27: ‘Word boos, maar zondig niet; laat de zon niet ondergaan over uw boosheid, en geef de duivel geen plaats.’

Als er sprake is van een occulte gebondenheid, die zich heeft vastgezet op een beschadiging, kan er ook voor je worden gebeden. Je hebt de boze dan te veel terrein in je leven gegeven. Laten we ons hierin steeds weer vernederen onder de krachtige hand van God, onze zorgen op Hem werpen, nuchter waken en gelovig de duivel weerstaan (lees hierbij voor jezelf: 1 Petr.5:6-9).

1. Ben je door tegenslag en teleurstelling bitter of ‘beter’ geworden?

2. Wanneer geef je de duivel een kans om bij je binnen te komen (zie Ef. 4:25-32) en hoe kun je een demon weerstaan? (zie 1 Petr. 5:6-9)?

+++

Dag 130. Genadetraining van God

Er is nog een ander aspect in de lessen over het bittere water in ons leven. De bekende bijbelleraar Derek Prince schrijft erover in het boekje ‘Aan de rand van bitter water’. Hij leert ons, ‘dat God weet wat er in ons hart is en ons daarom brengt aan de rand van bitter water, opdat wij ontdekken wat er in ons is en met deze diepgewortelde karakterfouten kunnen afrekenen.’

De HEERE stelde Zijn volk op de proef die veertig jaren in de woestijn, om te weten wat er in hun hart was, of ze Zijn geboden wel of niet zouden onderhouden (Deut. 8:2). Wilkin van de Kamp geeft hierbij aan: ‘Als we gaan beseffen dat God deze moeilijke gebeurtenissen in ons leven toelaat, dan gaan we er op een andere manier naar kijken. Moeilijke mensen worden in onze ogen ‘genadetrainers’ van God.’ De genadegaven van ‘geduld en verdraagzaamheid, liefde tot je vijanden en het lijden van onrecht’ worden daardoor getraind.

Het grootste probleem van ‘het gevangen zitten in onze negatieve gedachten’ zijn we vaak zelf. Het heeft te maken met onze reactie op het onrecht dat ons is aangedaan. We zijn negatief weggezet en hebben onszelf daarin vastgezet. We zitten dan opgesloten in onszelf.

John Arnott is de schrijver van in Nederlands vertaalde boekje ‘Het belang van vergeving’. Hij heeft het daarin over ‘energie slurpende wonden’. Hij merkt erbij op:
‘Er wordt veel energie gestopt in het vasthouden van onze boosheid, pijnen en vrezen, die ons terneer drukken.’ Hij stelt dat, als we leven vanuit genade en barmhartigheid en anderen vergeven, wij zullen bemerken dat Zijn juk zacht is en Zijn last licht. Vlucht met je problemen met moeilijke mensen naar een zachtmoedige Heiland, Die je ook kan bevrijden van negatieve gedachten en kan helen van innerlijke verwondingen.

Max Lucado geeft aan: ‘Forgiveness is unlocking the door to set someone free and… realizing you were the prisoner!’ Vergeving is de sleutel om jezelf te bevrijden uit je emotionele gevangenis. Je ziet dan in hoe je jezelf hebt bedrogen met leugens en halve waarheden. Als je de volledige waarheid inziet, zal de waarheid je vrijmaken (Joh. 8:32). Als je loskomt, zie je pas hoe je vastzat.

1. Waarom moet je moeilijke mensen op je weg of kwellers in je leven zien als ‘genadetrainers van God’?

2. Hoe kun je jezelf bevrijden uit je emotionele gevangenis? (Zie hierbij Joh. 8:32.)

 +++

Dag 131. Kom uit je emotionele gevangenis

Wilkin van de Kamp leert ons in de digitale nieuwsbrief van oktober 2010 (van het bevrijdingspastoraat ‘Geboren om vrij te zijn’): ’We zullen ons hele leven te maken krijgen met mensen die ons kwetsen en pijn doen. Als we hier niet goed op reageren, dan kunnen we emotioneel verwond en zelfs emotioneel gebonden raken, waardoor wij levenslang gebonden zijn aan hen die ons schuldig zijn en aan de pijn die ze ons hebben aangedaan!’ Hij stelt verder: ‘Onvergevingsgezindheid houdt ons emotioneel gebonden, waardoor we vast blijven zitten in onze emotionele gevangenis.’

Wilkin haalt de gelijkenis van de onbarmhartige knecht aan (zie Matth.18:23-35), die de schuld van een andere slaaf niet wil vergeven, terwijl hem zijn schuld wel was vergeven. Zijn eigen barmhartige heer was bewogen over hem. Daarom had hij zeker ook vergevingsgezind moeten zijn over een ander, die hem veel minder schuldig was. Uiteindelijk is deze boze slaaf door zijn heer overgegeven aan de folteraars, totdat hij zijn hele schuld zou hebben betaald (vers 34). In vers 35 leert Jezus ons: ‘Zo zal ook Mijn hemelse Vader met u doen, als niet ieder van u van harte de misdaden van uw broeder vergeeft.’

 Wilkin verklaart: ‘Het Griekse woord voor ‘folteraars’ betekent dat we zowel emotioneel als lichamelijk gekweld worden. Als wij niet vergeven, worden we overgegeven aan folteraars, die ons lichamelijk en fysiek zullen kwellen en onze relaties verstoren. Onvergevingsgezindheid houdt ons emotioneel gebonden aan degene die ons iets schuldig is en aan de pijn die ons is aangedaan. Anderen kunnen met ons bidden voor een doorbraak of voor genezing, maar als wij door onze eigen onvergevingsgezindheid zijn overgeleverd aan deze folteraars, dan is er maar één manier om uit hun greep verlost te worden: door de ander te vergeven.’

Hij geeft verder aan: ‘Vergeving is de enige sleutel om bevrijd te worden uit onze emotionele gevangenis. Dan worden we in onze ziel losgemaakt van zowel de emotionele binding als ook van de pijn die ons is aangedaan. Vergeving is het geestelijke dynamiet dat God gebruikt voor het opblazen van gevangenisdeuren die ons tegenhouden los te komen van de dader en de pijn van het verleden.’

1. Lees Matth. 18:23-35. Wat kun je in deze gelijkenis leren over schuld en vergeving?

2. Hoe ernstig is het dat je dan ook overgegeven kan worden aan de folteraars? Hoe is dan nog bevrijding mogelijk?

+++

Dag 132. ‘Vergeving’ is de sleutel tot vrijheid

Counselor Neil T. Anderson leert ons zijn boekje ‘Op weg naar vrijheid in Christus’: ‘Wij worden opgeroepen genadig te zijn, net zoals onze Hemelse Vader genadig is (Luk.6:36) en anderen te vergeven zoals wij ook zelf zijn vergeven (Ef.4:31-32). Dit te doen bevrijdt ons van het verleden en laat niet toe dan satan voordeel op ons haalt (2 Kor.2:10-11).’ Wij dienen daarom God te vragen, dat Hij de mensen die wij moeten vergeven in gedachten brengt.

Hoe vaak moeten wij vergeven? Petrus vroeg aan Jezus (in Matth.18:21) hoeveel keer hij zijn broeder, die tegen hem gezondigd had, moest vergeven. Jezus gaf aan: ‘Tot zeventig  maal zevenmaal.’ Blijkbaar behoren wij altijd en overal te vergeven.

Iemand vertelde me dat een cliënt bij een hulpverlener aangaf: ‘Hoe kan ik deze persoon vergeven, waar ik 15 jaar zoveel last van heb gehad? De hulpverlener reageerde: ‘Wil je nog 15 jaar last van hem hebben.’ De kweller was blijkbaar niet meer in de buurt, maar kon zich nog laten gelden in het hart van zijn slachtoffer. Laat de kweller los, zodat hij je geestelijk niet meer kan raken!

Anderson tekent hier wel bij aan: Vergeven is niet vergeten. Jezus geneest de wonden, nadat we ervoor gekozen hebben om te vergeven. Vergeving is dus een keuze, een wilsbesluit. Als wij weigeren iemand te vergeven, blijven wij aan die persoon gebonden. Hij stelt hierbij: ‘U bent nog steeds aan uw verleden geketend, gebonden door uw bitterheid.’ Neil verklaart ons verder: ‘Totdat u uw bitterheid en haat loslaat, blijft die persoon u kwetsen. Niemand kan uw verleden herstellen, maar u kunt er wel vrij van zijn. Door te vergeven ontvangt u bevrijding van uw verleden en van hen die u misbruikten.’

Als je vergeeft, kies je er ook voor om iemands zonde niet meer tegen hem of haar te gebruiken. Anderson geeft aan: ‘Bittere mensen rakelen de dingen uit het verleden op tegenover hen die hen hebben gekwetst. Zij willen dat de anderen zich even beroerd voelen als zij zelf! Maar het verleden moeten wij loslaten en wij moeten kiezen om elke wraakgedachte te verwerpen. Dit betekent niet dat u de zonde verder ondergaat. God tolereert de zonde niet, en dus moeten wij dat ook niet doen. U moet geestelijke grenzen stellen die verder misbruik tegengaan. Neem stelling tegen de zonde en toon tegelijkertijd genade en vergeving voor hen die u kwetsten.’

1. Waardoor kan een kwetser je nog jaren blijven kwetsen? Hoe kun je de kweller loslaten, zodat deze persoon je geestelijk niet meer kan raken?

2. Heb je geleerd om grenzen te stellen om verder misbruik tegen te gaan? Hoe dan wel?

+++

Dag 133. Als er vergeving is, kan er genezing zijn

Teun Stortenbeker leert ons: ‘Belijden, vergeving ontvangen en anderen vergeving schenken zijn net zo belangrijk als ademhalen, eten en drinken. Een mens wordt pas mens als de geestelijke versperringen zijn opgeruimd, die een vrije doorgang op de levensweg belemmeren.’ Nelson Mandela (de Zuid-Afrikaanse president, die jarenlang gevangen zat) heeft aangegeven: ‘Als ons groot onrecht is aangedaan, genezen we nooit voordat we vergeven.’

Geestelijk herstel heeft te maken met het bekende lied van Marcel en Lydia Zimmer ‘Als er vergeving is, kan er genezing zijn’. Hoe kun je iemand die jou al zolang heeft gekweld na zoveel jaren nog vergeven? Hoe kom je los van de pijn uit het verleden waaraan je nog steeds bent geketend? Hoeveel keer moet je iemand vergeven om geestelijk en psychisch in vrijheid te kunnen leven? Er is geloof in de vergevende liefde van God voor nodig om zelf ook te kunnen vergeven. Door de overweldigende liefde van Jezus ben je in staat om ook jezelf te vergeven. Als je niet kunt vergeven, zullen boosheid, wrok en bitterheid je innerlijk blijven pijnigen.

Hieronder volgt het lied van Lydia & Marcel Zimmer: ‘Als er vergeving is, kan er genezing zijn’:

Hoe kan ik verder leven, hoe moet ik verder gaan.
Kan ik ooit vergeven, wat mij is aangedaan.
De woorden in mijn ziel, de haat en bitterheid,
lijken niet te helen niet door woorden, niet door tijd.

Refrein:
Maar als er vergeving is, kan er genezing zijn,
van de pijn en het verdriet diep van binnen.
Als er vergeving is, kan er genezing zijn,
en de weg van herstel kan beginnen.

O God, ik heb U nodig, Ik kan het zelf niet.
Ik lijk haast te verstikken, in angst en in verdriet.
Hoe kan ik ooit vergeven, zoals U mij vergeeft,
dwars door alles heen wat mij beschadigd heeft.

Geef mij de kracht van Uw liefde om verder te gaan,
ook al zal er een litteken blijven bestaan.
Want is Uw liefde niet sterker dan de dood,
en Uw vergeving niet dieper dan mijn nood?

Want waar Uw vergeving is, zal genezing zijn,
van de pijn en het verdriet diep van binnen,
waar Uw vergeving is zal genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen.

+++

1. Wat denk je van het lied: ‘Als er vergeving is, kan er genezing zijn’?

2. Hoe kunnen we zonden belijden, loslaten en vergeven?

***

Dag 134. Corrie ten Boom: vergeving voor een ex-bewaker

Corrie (1892-1983) heeft een Duits concentratiekamp overleefd, terwijl haat zuster Betsie daar is overleden door ontberingen en ziekte. Een bijzonder voorbeeld van vergeving vinden we in de ervaring van Corrie ten Boom, die een tijd na de oorlog in Berlijn een ex-bewaker van het concentratiekamp ontmoette. Hij was christen geworden. Vanuit het Woord van God mocht hij weten dat er ook vergeving voor hem was.

Bij de ontmoeting vroeg hij ook Corrie om vergeving. Ze kon het niet vanuit haarzelf, maar daarna wel vanuit de liefde van God. Ze vertelt het een YouTube-video, onder de titel Corrie Ten Boom over vergeving.  Ze zegt daar (verteld uit het Engels): Dat ze enige tijd geleden in Berlijn was.  Ze ontmoette  daar één van de wreedste bewakers van het concentratiekamp. Deze ex-bewaker van het Duitse kamp, waar Corrie en haar zus waren, was tot het geloof in Jezus Christus gekomen. Hij gaf aan dat hij in de Bijbel las en ontdekte dat er ook vergeving voor hem mogelijk was. Hij zei tegen Corrie: ‘Ik heb vergeving ontvangen voor de wreedheden die ik begaan heb.’

Hij vroeg haar vervolgens: ‘Wilt u mij vergeven?’ Corrie kon het eerst niet… Ze vertelt erover: ‘Ik herinnerde mij het lijden van mijn stervende zus. Ik was er niet toe in staat. Ik kon hem alleen maar haten. Maar toen ik merkte dat ik niet kon vergeven, realiseerde ik mij ineens dat ikzelf (dan) geen vergeving had.’

Het veranderde toen de volgende woorden uit Rom. 5:5 bij haar kwamen: ‘De liefde van God is in onze harten uitgestort door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.’ Ze besefte: ‘Dank U Vader, dat Uw liefde sterker is dan mijn haat en mijn onvermogen om te vergeven.’ Corrie vertelt verder: ‘Dat zelfde moment was ik vrij. En ik kon zeggen: Broeder, geef me uw hand. En het voelde alsof Gods liefde door mijn arm stroomde.’ Ze leert ons: Je zal nooit de immense liefde van God zó ervaren als wanneer je je vijanden vergeeft.’ Ze vraagt ons en geeft aan: ‘Kun jij vergeven? Nee. Ik kan dat ook niet, maar Hij wel.’

1. Wat spreekt je aan in de geschiedenis van Corrie ten Boom en de ex-kampbewaker?  2. Wat kun je er persoonlijk mee doen?

Dag 135. Vergeving voor een misdadiger in Soweto 

De vader van Lydia Zimmer is zendeling Jan Pit. Hij is zendeling in Laos geweest en directeur van Open Doors in Afrika en Europa. Hij overleed in 2008. Van zijn hand zijn verschillende boeken verschenen. In het boek ‘Doorbroken grenzen” (oktober 2009) schrijf hij over zijn veelbewogen leven. In Zuid-Afrika ontmoette hij Grace Dubé, de moeder van Bonani. Ze woonde met haar gezin in Soweto, een zwarte voorstad van Johannesburg. Haar man Benjamin was een zwarte evangelist, die de boodschap van liefde en vergeving bracht.

Jan Pit verhaalt: ’Op een dag werd Benjamin door tien volksgenoten aangevallen en doodgestoken. Zijn moordenaars pakten zijn Bijbel, die hij altijd bij zich droeg, en drenkten die in zijn eigen bloed. Ze schreeuwden: ‘Wij willen geen boodschap van liefde en vergeving horen. Wij willen haat. Alleen dan zullen wij bevrijd worden van de blanke overheersing en apartheid.’ Zijn zoon 12-jarige Benoni had zich achter een vuilniscontainer verstopt. Hij zag het gebeuren, maar kon niets doen.

Grace vertelde Jan het gruwelijke verhaal. Ze vertelde dat haar zoon die nacht na de moord niet kon slapen en de hele nacht had gehuild. De Heere raakte echter in die nacht zijn hart aan en deed een wonder bij de jongen. Zijn vader had de avond vóór de moord tegen hem gezegd: ‘Zoon, als mij ooit iets overkomt, beloof me dat jij mijn werk zult voortzetten als je groter wordt. Jij kunt mooi zingen. Zul je altijd blijven zingen voor de Heer?’ Bonani had dit beloofd.

 ’s Morgen na die nacht hoorde Grace haar zoon in zijn slaapkamer zingen. Eerst met een gebroken stemmetje, maar het werd steeds krachtiger. Hij had een lied gemaakt in zijn taal. Hij zong: ‘Vader vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.’

De tien moordenaars zijn gearresteerd en gevangengezet. De drie eigenlijke moordenaars kregen 15 jaar, maar de zeven anderen, die het ook wel hadden beraamd en er bij waren geweest, kregen een aanzienlijk lagere straf.

Op een zekere dag was één van deze zeven misdadigers aanwezig in een dienst in een grote kerk in Soweto. Daar trad de familie Dubé op en zongen hun lievelingslied ‘Vader vergeef’. Grace las Matth.18:21-22, vertelde dat ze had moeten leren vergeven, niet eenmaal, niet zevenmaal, maar zeventig maal zeven maal. Na de uitnodiging om naar voren te komen, kwam uiteindelijk een man bij haar. Hij sloeg de ogen neer en zei: “Ik heb Jezus nodig. Ik heb vergeving nodig. Ik… ik hoorde bij de groep die uw man heeft vermoord. Ik heb niet meegedaan aan de steekpartij, maar ik ben één van de zeven die vervroegd zijn vrijgelaten. Wat moet ik doen om vergeving te ontvangen?’

Grace ervoer toen dat het gemakkelijker was om te zingen ‘Vader vergeef’ dan te zeggen: ‘Ik vergeef jou’. Grace verhaalde verder aan Jan Pit: ’Maar op dat ogenblik raakte God ook mij aan. Hij gaf mij de kracht om mijn armen om de medeplichtige van de moordenaar heen te slaan en hem te vergeven, zoals Jezus ons vergeeft. Ik… ik heb tegen hem gezegd dat hij nu mijn broeder was geworden. Ze voegde eraan toe: Hij ging weg als een volkomen nieuw mens. En ik ook.’

Jan Pit geeft ons verder door dat Bonani later de leider van een christelijke muziekgroep is geworden. ‘God had hem aangeraakt, op twaalfjarige leeftijd. Sindsdien hebben Grace en haar gezin dit lied en andere liederen gezongen voor veel mensen die zelf worstelen met verdriet en pijn.’

1. Wat spreekt je aan in deze geschiedenis in Zuid-Afrika?

2. En wat kun je ervan leren over de kracht van vergeving?

 +++

Dag 136. Gelovig bidden om genezing

God doet wonderen op het gebed! God belooft veel te doen op het gelovig gebed. Daarom mag gelovig gebed door Gods genade en kracht veel tot stand brengen. We kunnen dit lezen in Jak.5:13-18. In vers 15 wordt ons verzekerd ‘En het gelovig gebed zal de zieke behouden en de Heere zal hem herstellen. En als hij zonden gedaan heeft, zal hem dat hem vergeven worden. Belijdt elkaar de overtredingen en bid voor elkaar, opdat u gezond wordt. Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand.’ 

In een andere vertaling lezen we: ‘Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt.’ In de Studiebijbel wordt verklaard dat de Heere ‘de betrokkene de kracht zal geven zijn ziekte ook geestelijk te boven te komen’. Willen gemeenteleden een gezond lichaam vormen, dan dienen zij elkaar eerst de zondige daden te belijden en te vergeven. Belijdenis van zonden en vergeving zijn van groot belang voor genezing!

We worden dus opgeroepen om voor en met elkaar te bidden voor herstel en genezing! De bekende counselor David A. Seamands geeft aan dat diepgaande openheid en een openhartig gesprek nodig zijn om genezen te worden van herinneringen. De persoon die je in vertrouwen hebt genomen kan daarna een gelovig gebed voor jouw welzijn uitspreken. De Heilige Geest kan de innerlijke lagen van het gekwetste kind in je aan het licht brengen. Je dient je hart open te stellen voor ‘het onderzoekende ontleedmes van de Heilige Geest’. Op het gezamenlijke, intieme gebed met een ervaren gelovige kan de Heere wonderlijke uitkomsten geven. Bid voor en met elkaar om herstel en genezing.

Als we iets gelovig mogen begeren en vragen in de Naam van Jezus, dan zal Hij het doen. We lezen letterlijk in Joh.14:13-14: ‘En wat u ook zult vragen in Mijn Naam, dat zal Ik doen; opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt wordt. Als u iets vragen zult in Mijn Naam, Ik zal het doen.’ Jezus stelt onomwonden in Matth.18:19-20: ‘Verder zeg Ik u dat, als twee van u op de aarde iets, wat dan ook, eenstemmig verlangen, het hun ten deel zal vallen van Mijn Vader, Die in de hemelen is. Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden.’

1. Waarom is het samen bidden in de Naam van Jezus zo belangrijk, als je op de Bijbelteksten van deze dag?

2. Denk na over Jak. 5:13-18 over belijdenis van zonden, vergeving en genezing.

+++

Dag 137. Zonden belijden en je laten verlossen

Het is belangrijk dat je hardop je zonden belijdt en er hartelijk afstand van neemt. Verder is het van belang dat je jouw geloof in Jezus Christus hardop uitspreekt. Je moet Hem hardop belijden voor de mensen, zodat de boze geesten duidelijk beseffen dat je jezelf het eigendom weet van jouw getrouwe Zaligmaker Jezus Christus.

Mijn vader had vroeger een paard met een overgebleven granaatscherf uit de oorlog in het lichaam. Zo’n inwendige verwonding kan blijven irriteren, opspelen en zelfs gaan infecteren. Uiteindelijk bleek de beste oplossing (zoveel jaar na de oorlog): laat het er maar uithalen. Zo moet je door een wijs wilsbesluit van de irriterende granaatscherf ‘ik kan niet vergeven’ worden verlost. Heb je de irriterende granaatscherf ‘ik kan niet vergeven’ al verwijderd uit je innerlijk leven?

David Seamands moedigt aan: ‘Wentel elke ervaring, elke emotie, elke kijk die je ergens op hebt, op Hem. Vertrouw ze Hem toe. Laat Hem je liefhebben, je troosten en je vergeven. Laat Hem je reinigen van al je haatgevoelens, je vertroosten waar je gewond bent, laat Hem je begeerten wegnemen en je angstgevoelens verdrijven. En daarna heel in het bijzonder: vergeef anderen hun overtredingen, zoals Hij jou ook vergeeft.’ Seamands vervolgt: ‘Laat de liefde van Christus de plaats innemen van gekwetste gevoelens en van zelfmedelijden.’

Hij legt verder uit: ‘Wees niet gehaast. Besteed in alle rust veel tijd aan een gebed waarin je niet gestoord wordt.’ Als je zelf geen kracht en moed genoeg hebt, laat dan in ieder geval anderen met je en voor je bidden. Vier vrienden lieten de verlamde man door het dak neer voor Jezus. Hij zag hun geloof en genas de verlamde (Luk.5:19-20).

Laat de Heilige Geest in je werken en je onderwijzen. We kunnen de Heilige Geest niet voorschrijven hoe Hij wil werken. Hij is als de wind en waait waarheen Hij wil. Je kunt het geluid van de wind horen en zo moet je ook de werkingen van de Heilige Geest leren opmerken. Laat Hem in je werken en je onderwijzen. Wacht op Zijn inspraak. Hij getuigt met onze geest. Hij geeft leiding, inzicht en licht in moeilijke omstandigheden en duistere situaties. Hij neemt het uit Christus en verkondigt het ons. Zo kunnen we door Hem de helende woorden en de genezende daden van Jezus ontvangen. Hij brengt ons bij de hemelse Heelmeester.

1. Hoe kun je jezelf laten verlossen van de irriterende granaatscherf ‘ik kan niet vergeven’?

2. Welke adviezen in de tekst van deze dag kun je wel gebruiken?

+++

Dag 138. Kom biddend tot de Heelmeester!

Kom daarom ook met alles wat je nog pijn doet, vermoeid en belast, biddend tot de Heelmeester! Symbolisch gezien moet dus het helende hout van het kruis worden geplaatst op jouw pijnplek. Andersom gezien moeten je gevoelens van afwijzing, pijn en ellende aan de voet van het kruis worden neergelegd! Laat je emotionele beschadigingen, bitterheid, boosheid, angst, teleurstellingen, slepende problemen, schuldgevoelens, en wat je dan ook belast, terechtkomen bij het kruis. Je kunt herstel en volledige innerlijke genezing ontvangen door het volbrachte werk van Jezus Christus aan het kruis van Golgotha. Er is innerlijke genezing mogelijk door het volbrachte werk van Jezus Christus.

We kunnen getroost reizen onder het heiligend kruis, naar het erfgoed hierboven, in het Vaderlijk huis. Er is vrede gemaakt door het kruis en het bloed van Jezus Christus (Kol.1:20). Door Zijn bloed worden wij gereinigd en geheiligd (Hebr.9:14, 13:12.). Door het offer van Jezus aan het kruis is er vergeving, herstel en heling op aarde gekomen. We hebben het offer en het bloed steeds weer nodig om ons te reinigen van dode werken en om de levende God te dienen (Hebr.9:14).

Hoe kunnen we heerlijk worden hersteld door het volbrachte werk van Jezus Christus aan het kruis? Om te herstellen moet je in het geloof de zoom van het kleed van Jezus aanraken. Hij kan je herstellen van al jouw afkeringen, innerlijke wonden en zwakheden. Als je zo gelovig tot Jezus komt, wordt Zijn volbrachte werk geplaatst in de poel van jouw ellende. Mensen zeggen wel eens: ‘zand er over’, maar bij God gaat ‘het bloed er over’.

God is een Licht (1 Joh.1:5). Wij kunnen niets voor Hem verbergen. We moeten echter wel zelf alles voor de Heere God aan het licht brengen (= belijden), dan kan het tussen de Heere, ons en onze naasten weer in orde komen. We lezen daarover zo kernachtig in 1 Joh.1:7: ‘Maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben wij gemeenschap met elkaar, en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.’

1. Wat kun je ontvangen bij de Heelmeester en de Heiland Jezus Christus?

2. Hoe kun je in het licht blijven wandelen? Waarom is dat goed?

+++

Dag 139. Herstel door de Heelmeester

In onze pijn en hulpeloosheid hebben we Jezus nodig! Al zijn de emoties nog zo beschadigd en al is de wil nog zo verzwakt, door de striemen van Jezus is er herstel mogelijk. We worden bemoedigd in Jes. 53:4-5: ‘Voorwaar, onze ziekten heeft Hij op Zich genomen, ons leed heeft Hij gedragen. Wij hielden Hem echter voor een geplaagde, door God geslagen en verdrukt. Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen.’

Door Jezus kun je ook vergeven. Vergeven betekent letterlijk: ‘ver-weg-geven’. Je geeft dus het probleem dat je zelf niet aankunt ver weg aan God. Door Jezus is er vergeving mogelijk. Ook Jezus gaf het over aan Hem die rechtvaardig oordeelt. We lezen over Jezus in 1 Petr. 2:23: ‘Die, toen Hij uitgescholden werd, niet terugschold en toen Hij leed, niet dreigde, maar het aan Hem overgaf Die rechtvaardig oordeelt; Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het kruishout, opdat wij, voor de zonden dood, voor de gerechtigheid zouden leven. Door Zijn striemen bent u genezen.’

Terwijl Jezus gekruisigd werd, zei Hij: ‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen’ (Lukas 23:34). Omdat Jezus kon vergeven, kunnen gelovigen ook vergeven. Zie op Jezus… en ervaar de kracht van vergeving! Voor herstel van pijnlijke herinneringen, gevoelens van afwijzing, zonde, bitterheid, boosheid en schuldgevoelens hebben we Jezus nodig.

Denk ook maar eens na over de liefdevolle opdrachten voor ons in Efeze 4:31-32: ‘Houd alle bitterheid, woede, toorn, geschreeuw en laster ver van u, met alle slechtheid, maar wees ten opzichte van elkaar vriendelijk en barmhartig, en vergeef elkaar, zoals ook God in Christus u vergeven heeft.’

Ik hoop en bid hierbij dat het helende hout van het kruis steeds weer het bittere water van teleurstelling zal maken tot een heldere bron. Dan kunnen we onze weg vervolgen naar een heerlijke oase te Elim (zie Ex.15:22-27). Na de geschiedenis van Mara lezen we in Ex. 15: 27: ‘Toen kwamen zij te Elim…’ Zo’n geestelijk Elim wens ik je van harte toe!

1. Waarom kun je niet om Jezus lijden en sterven aan het kruishout heen voor vergeving en geestelijk herstel? (Zie de teksten uit Jes. 53 en Ex. 15.)

2. Hoe is het mogelijk om door het zien op Jezus anderen te kunnen vergeven? (Betrek hierbij de aangehaalde teksten uit het Nieuwe Testament.)

 +++

Dag 140. Neem het mee naar de rivier van levend water

Bij God is de bron van het leven (Ps.36:10). Als we de toevlucht tot hem hebben genomen, worden we verzadigd vanuit Zijn overvloed. We mogen dan drinken uit Zijn beek (Ps.36:8-9).

Jezus zei tegen de Samaritaanse vrouw: ‘wie drinkt van het water dat Ik hem zal geven, zal in eeuwigheid geen dorst meer krijgen. Maar het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een bron worden van water dat opwelt tot in het eeuwige leven’ (Joh.4:13-14). Jezus kan ons pas echt verzadigen en de volkomen geestelijke vervulling geven. Hij roept ons toe vanuit Joh.7:37-38: ‘Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken. Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.’

Denk na over de tekst van het lied ‘De rivier’ (Opwekking 642), Kom tot een voortdurende overgave en verfrissing door het lied van Brain Doerksen (vertaling Maarten Wassink):

Al mijn zonden, al mijn zorgen,
neem ik mee naar de rivier.
Heer, vergeef mij en genees mij.
Vader, kom, ontmoet mij hier.

Want dit water brengt nieuw leven
en verfrist mij elke dag.
‘t Is een stroom van uw genade,
waar ‘k U steeds ontmoeten mag.

Refrein:
Heere Jezus, neem mijn leven,
ik leg alles voor u neer.
Leid mij steeds weer naar het water,
‘k wil U daar ontmoeten, Heer.

Kom ontvang een heel nieuw leven,
kom en stap in de rivier.
Jezus roept je, Hij verwacht je
en Hij zegt: ‘Ontmoet mij hier.’

(Refrein)

Leid mij steeds weer naar het water;
‘k wil U daar ontmoeten, Heer.

1. Hoe kun je geestelijk verzadigd worden door het levende water uit de bron van God?

2. Waarom moet je met je zonden en zorgen steeds tot Jezus komen ‘in de rivier’? Wat spreekt je aan in het lied ‘De rivier’?

+++